41337

W postanowieniu tym sąd ściśle oznacza chwilę śmierci zmarłego; w przypadku, gdy niemożliwe jest precyzyjne wyznaczenie tej chwili sąd przyjmuje chwilę najbardziej prawdopodobną.

Ustalenie niewątpliwej śmierci nie musi się opierać na zeznaniach naocznych świadków, którzy zwłoki widzieli. Wystarczy, gdy cały zespół towarzyszących okoliczności wskazuje na niewątpliwą śmierć człowieka,

Przykład: zasypanie górników, których nigdy nie odnaleziono.

Postanowienie o stwierdzenie zgonu jest podstawą do sporządzenia aktu zgonu.

UZNANIE ZA ZMARŁEGO

Postanowienie orzekające uznanie za zmarłego wydaje sąd, gdy człowiek zaginął. Chodzi o sytuacje, gdy pomimo upływu określonego w ustawie terminu i przeprowadzeniu odpowiedniego postępowania wyjaśniającego, nie da się ustalić, czy dana osoba żyje czy zmarła.

Zaginiony może być uznany za zmarłego po upływie 10 lat od końca roku kalendarzowego, w których wg istniejących informacji jeszcze żył. Gdy zaginiony w chwili uznania ukończył 70 lat, to wystarczy upływ 5 lat.

W żadnym razie nie można nikogo uznać za zmarłego przed końcem roku kalendarzowego, w którym ukończyłby on 23 lata.