41679

1.1.    Dzienniki urzędowe

1.    Dziennik Ustaw Rzeczpospolitej Polskiej - konstytucje, ustawy, rozporządzenia z mocą ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia. Przeznaczony jest do ogłaszania w nim aktów normatywnych powszechnie obowiązujących wydawanych przez centralne organy państwa.

2.    Dziennik Urzędowy Rzeczpospolitej Polskiej “Monitor Polski" - zarządzenia, uchwały. Przeznaczony jest do ogłaszania aktów normatywnych o charakterze wewnętrznym.

3.    Dzienniki urzędowe ministrów - akty normatywne o charakterze wewnętrznym,

4.    Dzienniki urzędowe urzędów centralnych - j. w.,

5.    Wojewódzkie dzienniki urzędowe.

6.    Dziennik Urzędowy Rzeczpospolitej Polskiej “Monitor Polski B" - akty prawne, np. sprawozdania finansowe, ogłoszenia i obwieszczenia przedsiębiorców.

7.    Dzień wydania dziennika jest oznaczony na każdym jego numerze i jest to dzień uważany za dzień ogłoszenia aktów zamieszczonych w danym numerze.

8.    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej:

a)    seria L (legislatio) - rozporządzenia, dyrektywy i niektóre decyzje,

b)    seria C (communicatio) - pozostałe akty. np. komunikaty.

1.2.    Inne formy przekazywania informacji o prawie

1.    Warunki znajomości prawa:

a)    dzienniki urzędowe muszą być dostępne - wystarczający nakład, stosunkowo tanie i sprawnie rozpowszechniane:

b) odpowiednio długa vacatio legis - ponieważ w czasie od ogłoszenia aktu normatywnego do jego wejścia w życie trzeba zapoznać się z jego treścią i przygotować się do realizowania nowych norm:

c)    przejrzysta konstrukcja i komunikatywne formiiowanie tekstów prawnych.

2.    Badania wykazują, że podstawowym źródłem wiedzy o prawie dla szerokich kręgów odbiorców nie są teksty aktów normatywnych, ale różnego rodzaju informacje o prawie.

3.    Z punktu widzenia informacji o prawie, które są niezbędne obywatelowi, wyróżnia się trzy rodzaje informacji:

a)    informacje o prawie obowiązującym, niezbędne każdemu, niezależnie od tego jaką rolę społeczną spełnia, będące elementem jego wykształcenia jako członka danej społeczności państwowej:

b)    informacje o prawie, związane z pełnioną przez daną jednostkę rolą społeczną:

c)    informacje akcydentalne - potrzebne członkom społeczeństwa zależnie od spraw, z którymi mają do czynienia. Informacji tego rodzaju nie gromadzi się "na zapas", bo przecież nie sposób przewidzieć, jakie sprawy przyjdzie nam załatwiać.

1.3.    Ignorantla luris nocet

1.    Zasada Ignorantla luris nocet - nieznajomość prawa szkodzi.

2.    Zasada Ignorantla luris nemlnem excusat - nieznajomość prawa nikogo nie usprawiedliwia.

3.    Zasady te przyjmuje się z konieczności socjotechnicznej. Ich przeciwieństwem byłyby zasady głoszące, że nie ponosi się negatywnych konsekwencji nieznajomości prawa oraz że można usprawiedliwić się jego nieznajomością.

4.    W systemach jednak nie istnieją normy nakazujące znać prawo, jednak ten. który nie zna prawa, znajduje się w gorszej sytuacji, od tego. który je zna.

5.    Starania obywatela do poznania prawa powinny się spotkać ze staraniami prawodawcy, na którym ciąży powinność należytego udostępniania wiadomości o prawie.

6.    Niekiedy sądy (NSA) usprawiedliwiają niekiedy obywateli powołujących się na nieznajomość prawa - wtedy mianowicie, gdy mimo dołożenia należytej staranności nie mogli oni zapoznać się z przepisami prawnymi, ponieważ były one całkowicie nieczytelne albo w momencie ich wejścia w życie nie były jeszcze dostępne dla zainteresowanych.

7.    asady powyższe łagodzi się także poprzez stosowanie odpowiednich pouczeń, w szczególności w czasie toczącego się przed organami państwa postępowania.