naniu z ilościami substratów, mogą mieć silny wpływ na szybkość reakcji. Reakcje, w których produkt jest katalizatorem nazywamy autokatalitycznymi. Przykładem takiej reakcji może być jodowanie acetonu. Jednym z produktów tej reakcji jest jodowodór, który jako mocny kwas przyspiesza enolizację acetonu. Dopiero forma enolowa acetonu podlega reakcji jodowania.
H* ♦ HaC-C-CH3 —► H3C C-—CH3 —► H3C-C=CH2 - H*
O OH OH
J2 + CH3COCH3 -> CH3COCH2J + HJ
Ogólne wyrażenie na szybkość reakcji autokatali tycznej można zapisać w postaci:
^=\kl+k2xp\(a-xy
gdzie: kt - stała szybkości reakcji bez katalizatora
k) - stała szybkości reakcji z udziałem katalizatora
p - liczba cząsteczek produktu uczestniczących w elementarnej przemianie katalitycznej n - rząd reakcji
a - stężenie początkowe reagenta x - stężenie produktu
Najczęstszym przypadkiem jest taki, gdy p = 1, a ki jest bardzo małe, tzn. reakcja bez katalizatora przebiega bardzo powoli. Jest to przypadek tzw. prostej autokatalizy. Równanie kinetyczne ma wówczas postać:
W omawianym przypadku jodowania acetonu reakcja jest pierwszego rzędu, tzn. jej szybkość zależy tylko od stężenia acetonu:
f=k*0~x)
Całkowanie tego równania prowadzi do następującego równania kinetycznego:
k = —ln*^-*0} ar x0(a-x)
gdzie: x0 - stężenie produktu w chwili rozpoczęcia pomiaru
Jeżeli na początku reakcji dodamy do roztworu pewną ilość mocnego kwasu o stężeniu b, to równanie kinetyczne ma postać:
dx
ZT=k(b + x)(a-x) at
Po scałkowaniu otrzymujemy ostateczne wyrażenie, często wykorzystywane w praktyce:
k--!—in£±fiS
(b+a)t (a—x)b
Wykonując obliczenia korzystałam z następujących wzorów: Stała szybkości reakcji jodowania acetonu: