42011

Opór łączny nazywamy zawadą Z, powinien być równy sumie algebraicznej obu oporów, gdyby nie to że E_s jest przesunięta w fazie o jt/2 w stosunku do zmian napięcia pierwotnego:

Z =    + ccr L*

Natężenie prądu li w takim obwodzie jest opóźnione w fazie w stosunku do napięcia U, (prąd podąża za napięciem). Prawo Ohma ma w tym przypadku postaee:

Obwód z kondensatorem. Gdy do pkt A i B obwDdu przyłożymy źródło prądu zmiennego, to wówczas mamy do czynienia z ciągłymi szybkimi zmianami kierunku przepływu elektronów z jednej okładki na drugą. W dielektryku - przy każdorazowej zmianie znaku napięcia na okładkach kondensatora - zachodzi jedynie przesuwanie elektronów w obrębie każdej cząsteczki - z jednego końca na drugi. Okładki kondensatora w wyniku swago naładowania uzyskują napięcie, którego maksymalna wartość jest równa maksymalnemu napięciu źródła Kondensator staje się w ten sposób źródłem dodatkowym napięcia, tzn. źródłemdodatkowej siły elektromotorycznej pojemności. Ta siła elektromotoryczna Ec przeszkadza zmianom prądu i jest przesunięta w fazie o nJ2 w stosunkudo zmiannapięcia pierwotnego; jednak przesunięcie to ma kierunek przeciwny niż w przypadku występowania samoindukcji. Pojawia się oprócz oporu omowego R. dodatkowy opór pojemnościowy R_c, który, tak jak i Ec. jest przesunięty w fazie (w stosunku do R) o tc/2. Można wykazać, że Rc=l/toC, gdzie C jest pojemnością kondensatora.

Łączny opór obu tych oporów, zwany również zawadą Z, jest równy ich sumie geometrycznej:

Natężenie prądu l₍ w takim obwodzie jest przyspieszone w stosunku do napięcia. Prawo Ohma dla takiego obwodu ma wiec postaae:

Ogólny typ obwodu. Prąd zmienny płynie przez przewodnik z oporem omowym R i samoindukcyjnym R_s oraz przez kondensator o oporze pojemnościowym R_c. Opór łączny obwodu, zawada Z, składa się z 3 wymienionych oporów. Zawadę i nate^enie pr*du okreoelaj¹ wzory:

I, =I₀ sin(ot ±^;

Przesuniecie fazowe okreoela wzór: