42611

Jeśli żaden z kandydatów nie zdołał pokonać wyznaczonego progu (>50%), dwaj kandydaci, którzy uzyskali największa, liczbę głosów, przechodzili do drugiej tury, wyznaczonej na 18 czerwca.

• Z listy krajowej wchodzili ci kandydaci, którzy otrzymali ponad połowę głosów. Nie przewidziano drugiej tury gdyż koalicja rządząca była pewna poparcia społecznego.

Podział mandatów według kontraktu zawartego przy Okrągłym Stole:

Ugrupowań ie	Okręgi	Lista krajowa	Razem	Procent
PZPR	156	17	173	37,6
ZSL	67	9	76	16,5
SD	24	3	27	5,9
PAX	7	3	10	2,2
UChS	6	2	8	1,7
PZKS	4	1	5	1,1
Bezpartyjni	161	-	161	35

Wybory czerwcowe = wybory kontraktowe

Ordynacja wyborcza roku 1989 wyznaczała proporcje nie wynikające z wyników głosowania, lecz z przedwyborczego kontraktu. Dlatego nie była ona typową ordynacja proporcjonalną.

Kampania wyborcza roku 1989:

-    kalendarz ordynacji zakładał, że nazwiska na kandydatów na posłów i senatorów zostaną podane do publicznej wiadomości 20 maja, czyli na 2 tygodnie przed głosowanie, ale faktyczna kampania wyborcza promująca dwa główne osoby polityczne zaczęła się wraz z procesem wyłaniania kandydatów

-    7 kwietnia 1989 r. KKW NSZZ „Solidarność" powierzył kierownictwo kampania wyborczą Komitetowi Obywatelskiemu

-    Koalicja rządząca pewna zwycięstwa wyborczego nie powołała żadnej odrębnej jednostki, zdolnej do poprowadzenia kampanii PZPR. Jej organizacją zajęli się Józef Czyrek, Stanisław Ciosek i Zygmunt Czarzasty.

Akcja wyborcza opozycji:

Kampania prowadzona przez KO odznaczała się dużą dynamiką, Zastosowana w niej taktyka przyniosła zwycięstwo opozycji, a niektóre mechanizmy znalazły odzwierciedlenie w kolejnych kampaniach wyborczych.

Charakterystyczne elementy kampanii wyborczej opozycji zastosowane w roku 1989: