Jakub Burckhardt podchodzi do badania kultury renesansu w szerokim zakresie. Zaczyna od państwa potraktowanego jako dzieło sztuki. Podejmuje kwestie:
~ politycznej sytuacji Włoch,
~ władców XIV i XV w,
~ despotyzmu we Włoszech.
~ dwóch republik Wenecji i Florencji (rozważając zasady funkcjonowania tych Państw-Miast)
~ zagadnienia dotyczące rozwoju jednostki , jej indywidualizmu, ale i szyderstwo, rola jednostki w państwie włoskim.
Mówi o odrodzeniu Starożymości. Wspomina pisarzy starożymych, kreśląc humanizm XIV w. kończąc na upadku humanizmu.
Odkrywa świat, kreśli podróże Włochów, daje opis zewnętrzny człowieka odrodzenia i ukazuje jego duchowy wizerunek.
Opowiada o doskonałej jednostce odrodzenia, która jeździ konno, tańczy, zna języki (min. włoski i łacina), gra na instrumencie, pływa, interesuje się sztuką.
Życie towarzyskie, obyczaje, religia to kolejne tematy podjęte przez autora. Mniejsze znaczenie religii, człowiek staje w centrum wszechświata.
Życie towarzyskie- zróżnicowanie stanów (szlachta prowadzi miejskie życie). Mowa i język są podstawą życia towarzyskiego. Wygodne łóżka, powozy, szminki i kosmetyki. Koła towarzyskie włoskiego odrodzenia:
- florenckie.
- kluby polityczne,
- Akademia Platońska.
Wyścigi na łodziach, wenecki fregaty. Szkoła flamandzka- muzyka, doskonalenie instrumentów, skrzypce to instrument odrodzenia. Muzykalna Wenecja.
Stanowisko kobiet - równorzędne do stanowiska mężczyzn:
- wykształcone.
- księżniczki uczą się łaciny.
- zajmują się szmką.
- piszą poezję, sonet miłosne.
- piszą o życiu na wsi i w willach (mieszczanie).
O uroczystościach:
- misteria, procesje Bożego Ciała.
- karnawały (pochody)mistyczne. alegoryczne, historyczne "triumf Dantego".
- pantomima.