43243

czasowym (przeszlości-teraźniejszosći-przyszłości), jak też w sensie zawartości (treści) pojęcia, która może być wewnętrzna, zewnętrzna, podmiotowa, przedmiotowa, kulturalna, historyczna, mitologiczna, wartościująca (aksjologiczna), religijna itp.

-    fenomen (zjawisko) wychowania

Od gr. „phainomenon” - to, co się zjawia, czyli zjawisko fizyczne lub psychiczne, będące przedmiotem poznania zmyslowo-doświaczalnego (może nim być np zjawisko zmiany pod wpływem wychowania). W języku codziennym pojęcie ,/enomen”/”zjawisko” często jest synonimem pojęcia „fakt”. Wskazuje się przez nie na coś precyzyjnego, względnie stałego i długotrwałego, co narzuca się i pozwala, właśnie dzięki swojej trwałości, na dokonanie racjonalnego i naukowego potwierdzenia, kontroli i weryfikowania, a przez to sarno również opisania i przewidywania także w odniesieniu do faktu działalności wychowawczej. W takim znaczeniu mówić o ,zjawisku wychowania'),.fenomenie wychowania”) lub o „fakcie wychowawczym” oznacza przywoływać zdarzenia występujące w wychowaniu i widzieć możliwości ujmowania ich i określenia przy pomocy analizy racjonalnej lub naukowej.

-    świat wychowania

Z racji zakresu występowania „wychowania” (jego zasięg i obszar oraz wielorakość aspektów) istnieją podstawy, aby używać niekiedy, w potocznym języku, pojęcia „świat wychowania”. Przez takie pojęcie wskazujemy na coś wielorakiego, składającego się z różnorakich aspektów, które współdziałają ze sobą według właściwego im rytmu i własnej kolejności, ulegając na różny sposób wpływom zewnętrznym. Są to zdarzenia wtopione jakby w dynamikę zdarzeń ludzkich i poddane historycznemu stawaniu się a jednocześnie wyposażone w pewną stałość, jednorodność, hamtinę i ciągłość Z tej racji możemy stworzyć sobie ich obraz (reprezentację) lub wyrobić o ruch wyobrażenie, ideę czy zdanie

-    system wychowawczy

W pojęcie bardziej ścisłych i precyzyjnych mówi się także o „systemie wychowawczym”, który umieszcza się i buduję w interakcji z innymi systemami (lub podsystemami) całego życia społecznego.

-    praktyka wychowania a wychowanie jako praxis

Czasami mówi się o „wychowaniu” jako o pewnym momencie lub odmianie (formie) praktyki (,,praxis). Tennin „praktyka” używa się tu w sensie mocnym, mającym związek (po Marksie) z historycznym działaniem człowieka, indywidualnym i zbior owym (kolektywnym), zwróconym w transfonnację tego, co istnieje według pewnego racjonalnie uzasadnionego projekt, związanego z konkretnymi potrzebami fosforycznymi i społecznymi Dlatego jest ona widziana jako działalność w swojej istocie wewnętrzna i jednocześnie teoretyczno-praktyczna.

UJĘCIA „WYCItOWMA