43255

adresatom pewien sposób zachowania. Niezbędne jest: określenie adresatów normy, okoliczności oraz nakazywanego lub zakazywanego działania.

II. Cechy aktów prawa miejscowego jako podstawowych źródeł prawa powszechnie obowiązującego Prawo miejscowe str. 9

Abstrakcyjny i generalny charakter aktów prawa miejscowego o Charakter generalny mają te normy, które określają adresata poprzez wskazanie cech, nie zaś poprzez wymienienie z imienia. Abstrakcyjność natomiast wyraża się w tym, że nakazywane, zakazywane lub dozwalane zachowanie ma mieć miejsce w pewnych, z reguły powtarzalnych czynnościach, nie zaś w jednej konkretnej sytuacji.

Nie są aktami prawa miejscowego uchwały ulegające skonsumowaniu po jednorazowym spełnieniu dyspozycji w nich zawartych.

^ Lokalny charakter aktów prawa miejscowego

o Upoważnienie organów lokalnych do stanowienia aktów prawa miejscowego jest zasadniczo wyjątkiem, powinno więc być ograniczone. Co do zasady stanowienie prawa miejscowego powinno odbywać się jedynie w sprawach o znaczeniu lokalnym. Postulat ograniczenia rozrostu prawotwórczości jest słuszny, administracja nie może bowiem zastąpić prawodawcy.

# Wykonawczy charakter aktów prawa miejscowego o Akty prawa miejscowego mają rangę podustawową, lecz nie mają wyraźnie zaznaczonej funkcji „wykonywania ustaw". Brak tego powiązania może powodować, że związki APMów z ustawą mogą być luźniejsze niż w przypadku rozporządzenia.

Akty nie mogą być jednak autonomiczne. Należy przyjąć, że wszystkie APMy mają charakter wykonawczy w szerokim tego słowa znaczeniu. Istnieje zróżnicowanie związania aktu na charakter wykonawczy sensu stricte (wykonawcze akty prawa miejscowego) i sensu largo (akty porządkowe lub ustrojowo - organizacyjne). Jedne i drugie nie są jednak wykonawcze w stosunku do ustawy tak silnie jak rozporządzenia.

^ Brak możliwości regulowania aktem prawa miejscowego spraw należących

do ,materii

ustawowej”

o Wyrażona ezpressis verbis w Konstytucji zasada wyłączności ustawowej (np. art. 217

K) tworzy gwarancję dla obywateli przed nadmierną ingerencją organów władzy publicznej. Istota tzw „materii ustawowej" polega na tym, że nie można jej regulować aktem podustawowym. Dopuszczalne jest regulowanie aktem prawa miejscowego jedynie w przypadku gdy istnieje wyraźne upoważnienie ustawowe i na tyle szczegółowe, że rola prawodawcy podustawowego ogranicza się do doregulowania i uzupełnienia. Wszystkie istotne elementy powinny być więc uregulowane w ustawie, zaś w drodze aktu podustawowego można regulować materią która nie ma aż tak istotnego znaczenia. Za niedopuszczalne należałoby więc uznać wkraczanie w drodze aktu prawa miejscowego w materią ustawową w tych wszystkich wypadkach, gdy regulacja taka byłaby oparta jedynie na upoważnieniu generalnym, niezawierającym żadnych wskazówek co do dopuszczalnego zakresu i zasad regulacji podstawowych.

^ Związanie aktów prawa miejscowego ramami stworzonymi przez ustawy