6241

kośmy łuków rdzeniowych kręgów - tworzą go otwory kręgowe ograniczone przez trzony kręgów i hiki rdzeniowe, mający za zadanie otaczać i osłaniać rdzeń kręgowy. Zazwyczaj kanał kręgowy jest takiej samej długości jak rdzeń kręgów)-, ale u niektórych ryb, bezogonowych i licznych ssaków jest dłuższy od samego rdzenia.

Krążki nuędzykręgowe. duząstka włóknista (tkanka chrzęstna) łącząca (chrząstkozrostem) trzony dwu sąsiednich kręgów kręgosłupa ze sobą. posiadająca w środku jądro miażdżyste. a na obwodzie obfite zgrupowanie włókien kolagenowych, zwane pierścieiuem włóknistym (tkanka łączna).    Rdzeń kręgowy, część ośrodkowego układu nerwowego położona w kanale

kręgowym między otworem potylicznym a pierwszym lędźwiowym, zbudowana z istoty szarej (na przekroju w kształcie litery H) i otaczającej ją istoty białej. Istota biała jest ułożona w sznury (czyli drogi nerwowe): tylne, boczne i przednie. W istocie szarej, składającej się z komórek nerwowych (neuronów), wyróżnia się rogi: przednie, tylne i pośrednie. Z rdzenia kręgowego wychodzą korzonki przednie (mchowe, przewodzące impulsy nerwowe odśrodkowo, czyli z ośrodków ruchowych w mózgu na odbwód. tzn. do motoneuronów w rogach przednich i dalej aksonami do mięśni)), wchodzą natomiast korzonki tylne (czuciowe, przewodzące impulsy dośrodkowo, tzn. z receptorów szczególnie bólowych, z proprioreceptorów i eksteroreceptorów do ośrodków czuciowych w mózgu). W rdzeniu kręgowym znajdują się również ośrodki autonomicznego układu nerwowego. Korzonki nidiowe i czuciowe po połączemu tworzą nerwy rdzeniowe(obwodowy układ nerwowy). Rdzeń kręgowy jest otoczny oponami mózgowo-rdzeniowymi, pomiędzy którymi znajduje się płyn mózgowo-rdzeniowy (pełnią funkcje ochronne).

Szyja część ciała łącząca głowę z tułowiem, składająca się z okolicy przedniej, zwanej szyją właściwą i okolicy tylnej, zwanej karkiem. Kostnym szkieletem szyi jest kręgosłup szyjny (7 kręgów u ssaków). W szyi przebiegają naczynia krwionośne (tęmice i żyły szyjne) oraz narządy: gardło, krtań, przełyk, tchawica. W części przedniej szyi (u człowieka) leży gniczoł tarczowy.

Kończyny, narządy ruchu kręgowców. W procesie filogenezy stopniowo udoskonaliły się i zmodofikowały w sposób najbardziej różnorodny kończyny górne np. skrzydła u ptaków, kończyna górna u człowieka, płetwy u walem itd.. U człowieka części ciała wyrastające z tułowia - dwie kończyny górne (bardzo precyzyjne narzędzia pracy) i dwie kończyny dolne (naturalne środki lokomocji).W kończynach górnych wyróżnia się: okolicę obręczy barkowej, dół pachowy, ramię, dół łokciowy, przedramię i rękę. Ręka posiada stronę grzbietową i dłoń. Skóra dłoiu jest meowłosiona i występują w niej listewki papilarne o swoistym dla danego osobnika przebiegu (kształcie). W ręce wyróżnia się nadgarstek, śródręcze i palce, przy czym I palec (kciuk) jest przeciwstawny pozostałym. W kończynie dolnej wyróżnia się: okolicę pośladkową, podpachwinową, udo. dół podkolanowy, podudzie i stopę. W stopie wyróżnia się grzbiet i podeszwę. Części stopy to: stęp, śródstopie i palce. Pierwszy palec największy (paluch) nie jest przeciwstawny i razem z resztą stopy tworzy hik podłużny stopy, przyczynia się głównie do odrywania (odbijania) kończyny od podłoża, po którym chodzimy.

Ręka część kończyny górnej, składająca się z nadgarstka, śródręcza i palców. Termin ręka jest zarezerwowany dla człowieka i naczelnych, ze względu na funcje chwynie i manipulacyjne, możliwe dzięki przeciwstawności kciuka względem reszty palców. W ręce wyróżnia się stronę dłoniową (dłoń) i stronę grzbietową. Skóra dłoiu tue jest owłosiona widoczne są listewki skórne, zwane rówiueż liniami papilarnymi, o właściwym dla określonego osobnika przebiegu.    Stopa część

kończyny dobiej. na której spoczywa ciężar ciała ludzkiego w postawie stojącej (występuje też u zwierząt), składająca się ze strony grzbietowej i strony podeszwowej (podeszwy) oraz ze stępu (z wysterczającą do tyhi piętą), śródstopia i palców. Wady stopy: stopa koślawa (koślawość stępu). szpotawa, piętowa, stopa końsko-szpotawa wrodzona stopa płaska, poprzecznie płaska, płaska wrodzona, przywiedziona, wydrążona.

Stęp. jedna z trzech części stopy kręgowców. Składa się z kości: skokowej, piętowej (łódkowatej) i sześciennej oraz 3 kości klinowatych.

Śródstopie, część stopy między stępem i palcami. Składa się z pięciu kości długich, w każdej z nich od strony stępu wyróżnia się podstawę, następnie trzon i głowę z powierzchnią stawową.

Obręcz kończyny górnej, obręcz barkowa ruchome zawieszenie dla kończyn górnych. Zbudowana jest z łopatek i obojczyków. Obręcz tuepełna. z przodu zamknięta mostkiem, z tylu pozostaje otwarta między brzegami obu łopatek.    Łopatka, płaska kość

obręczy barkowej w kształcie trójkąta. Posiada dwie powierzcluue: grzbietową i żebrową. Z powierzcluu grzbietowej wyrasta grzebień, który po dojściu do kąta bocznego przechodzi w wyrostek barkowy, łączący się stawowo z obojczykiem. Na kącie bocznym łopatki znajduje się panewka

stawu ramiennego (barkowego). Z górnego brzegu ponad panewką wyrasta wyrostek kruczy.    Obojczyk,

kość obręczy barkowej w kształcie spłaszczonej litery S. łącząca się stawowo z rękojeścią mostka i z dnigiej straty z wyrostkiem barkowym łopatki.    Mostek, część szkielem kręgowców

mająca za zadanie połączenie żeber po strań brzusznej klatki piersiowej. Mostek u ptaków stanowi przednią część klatki piersiowej w postaci szerokiej tarczy kostnej, której krawędzie boczne łączą się z żebrami, a przednie z kośćmi kruczymi pasa barkowego. Wzdłuż mostka, w jego środkowej części, przebiega wysoka listwa kostna zwana