6581

b) okres kształcenia zawodowego w szkole pedagogicznej, co najmniej dwuletniego, o charakterze szkoły wyższej zawodowej”.¹

Uchwały Zjazdu uznano za wielkie osiągnięcie demokratycznych tendencji w polskiej polityce oświatowej.

REFORMA JĘDZRJEWICZOWSKA - 11 marca 1932 roku minister Janusz Jędzrzejewicz wniósł ustawę, która została uchwalona. Ustawa ta przewidywała organizację przedszkoli dla dzieci po ukończeniu 3 lat życia. Ustanawiała powszechny 7-letni obowiązek szkolny, po którego wypełnieniu młodzież nie uczęszczająca do szkół wyższego stopnia podlegała obowiązkowemu dokształcaniu do ukończenia 18 roku życia. Ogólnokształcąca szkoła średnia była szkoła 6-letnią składającą się z 4-letniego gimnazjum i 2-letniego zróżnicowanego liceum. Wyodrębniono 3 typy szkół zawodowych : dokształcające, typu zasadniczego i przysposobienia zawodowego. Ustanowiono także 3 typy liceum-humanistyczne, matematyczno- przyrodnicze i klasyczne.

Ustawa ta dokonała także przebudowy systemu kształcenia nauczycieli- likwidacji uległy seminaria nauczycielskie, powołano na ich miejsce 3-letnie licea pedagogiczne oparte na podbudowie szkoły średniej.

Ta ustawa ustaliła jednolity system szkolny w Polsce obowiązujący do schyłku Drugiej Rzeczpospolitej.

Zarzecki Lucjan -1873-1925, pedagog; działacz Polskiej Macierzy Szkolnej. Był profesorem Wolnej Wszechnicy Polskiej. Autor „ Wychowanie narodowe, studia i szkice”, pracy wydanej w 1926 roku. Publikacja ta zawierała poglądy Zarzeckiego na wychowanie. Naród jest według niego wspólnotą duchową, stanowiącą rezultat długiego procesu historycznego rozwoju. Wychowanie jest to proces zapewniający życiu narodowemu ciągłość, jest przekazywaniem dorastającym pokoleniom dorobku przeszłości, a jednocześnie przygotowaniem do pomnażania tego dorobku. W Polsce głównym zadaniem wychowania jest wzmacnianie jednolitości narodowej, „ samowiedzy narodowej” i wzmaganie sił twórczych narodu. Ten cel można osiągnąć przez oparcie szkoły na podstawach narodowych. Całe szkolnictwo miało mieć charakter narodowy, mniejszości narodowe mogły zachować jedynie szkoły prywatne. Wychowanie miało być religijne, bo tylko oparcie wychowania na wierze pozwoliłoby kształtować przekonania młodzieży.

SOŚNICKI KAZIMIERZ, 1883-1976, pedagog i filozof. Profesor Wyższej Szkoły Handlu Zagranicznego we Lwowie, uniwersytetu w Toruniu i Gdańsku. Sformułował ogólną teorię wychowania państwowego. Był autorem „ Podstaw wychowania państwowego” opublikowanych w 1935 roku. Wyróżnia on 3 główne rodzaje więzi łączących ludzkie społeczności : moralne - regulujące stosunki między jednostkami; grupowe - regulujące stosunki w grupach społecznych i więzi państwowe - regulujące życie jednostek i grup w państwie. Między etosem moralnym, grupowym i państwowym nie muszą zachodzić relacje konfliktowe. W dziele swym Sośnicki przedstawił zasady wychowania państwowego, które winno harmonijnie zespalać dążenia jednostkowe i grupowe.

MYSŁAKOWSKI ZYGMUNT KAROL, 1890-1971, pedagog. Profesor UJ, rektor WSP w Krakowie. Zajmował się teorią wychowania, ujmując ją w kontekście społecznym i kulturowym. Opracował kurs pedagogiki ogólnej. W publikacji „ Państwo a wychowanie” wydanej w 1935 roku ujmuje on państwo nie tylko jako organizację władzy, ale zarazem jako narzędzie uspołecznienia obywateli. Kierunek uspołeczniającej działalności państwo może być różny. Państwo nacjonalistyczne kształtuje podstawy wyższości i nietolerancji wobec innych narodów. Te założenia muszą być obce państwu polskiemu, które winno nawiązać do

2

1

Dzieje oświaty polskiej 1795-1945. R Wroczyński