Zasady myślenia pastoralistycznego
Trzy podstawowe płaszczyzny rozumowania w t. pastoralnej:
*=> podstawy chrystologiczne: (Kościół jako jeden z etapów historii zbawienia;
Chrystus jest prototypem pośrednictwa Kościoła) /F. Arnold:/w każdym działaniu Kościoła należy pozostawić możliwość pośrednictwa Chiystusa poprzez działanie łaski Bożej w czynach ludzkich; w pośrednictwie Kościoła trzeba zachować właściwe wypośrodkowanie między tym, co ludzkie, a tym, co Boskie; działanie Kościoła skupia się jak w soczewce w Bosko-ludzkim działaniu Chrystusa (tę zasadę ubogacił ks. F. Blachnicki o element personalistyczny - posłannictwo Kościoła dzięki dialogowi osób)
*=> podstawy pneumatologiczne: Duch Św. jest Uświęcicielem (wprowadza nas w
Boga), dla Kościoła jest Ożywicielem - Duszą - daje aktywność Kościołowi; Kościół jest środowiskiem łaski tylko dzięki mocy Ducha Św.
• teoretyczne zasady przywoływania Ducha Św.:
- świadomość
- wdanie o moc Ducha Św.
• praktyczne zasady przywoływania Ducha Św.:
- Pismo św.
- modlitwa do Ducha Św.
w działanie Kościoła trzeba tchnąć Ducha!!!
^ podstawy eklezjologiczne: Kościół to nie tylko instytucja „albo Kościół wciela się
w konkretną wspólnotę, albo go nie ma”; Bóg wprowadza człowieka w swoją miłość przez wspólnotę.