8471

wykorzystuje do tego nie autorytet zajmowanego stanowiska, lecz swoją wiedzę i umiejętności oraz zdolność empatii (wczuwania się w sytuację); skuteczny kierownik rozumie i potrafi postępować odpowiednio do emocjonalnych reakcji swoich pracowników.

To, jak skutecznie może kierownik oddziaływać na swoich podwładnych, zależy od tego, jak jest przez nich postrzegany i z czego wynika jego władza. Można wyróżnić pięć podstawowych źródeł władzy kierownika:

1)    Autorytet formalny - władza jest gwarantowana stanowiskiem określonym w hierarchii organizacji. Kierownikowi wykorzystującemu jedynie ten rodzaj autorytetu jest trudno być dobrym przywódcą.

2)    Władza wynagradzania - czyli możliwość stosowania różnego rodzaju nagród dla pracowników za wykonywane przez nich zadania. Im częściej kierownik korzysta z możliwości nagradzania, tym większa jest jego władza.

3)    Władza wymuszania, którą kierownik stosuje do spowodowania określonych zachowań przez podwładnych, wykorzystując narzędzia, jakimi są kary, ale również groźby, np. utraty stanowiska pracy czy dodatkowych świadczeń. Stosunek wykorzystania władzy wynagradzania do władzy wymuszania stanowi o postrzeganiu kierownika jako srogiego czy łagodnego, a czasem nawet jako sprawiedliwego bądź niesprawiedliwego.

4)    Władza odniesienia, którą zdobywa kierownik przez swoje zachowanie, które pracownicy starają się naśladować. Władza ta objawia się lojalnością pracowników, ich charyzmą oraz przejmowaniem przez nich filozofii działania swojego przywódcy.

5)    Władza ekspercka - rodzaj władzy, którą kierownik zdobywa dzięki swojej wiedzy, umiejętnościom i doświadczeniu. Kierownik posiadający odpowiednie informacje i potrafiący je we właściwy sposób wykorzystać, jest uważany za eksperta i posiada niepodważalną władzę.

Kierownik ma prawo wykorzystywać wszystkie rodzaje władzy. To, czy zastosuje odpowiednie ich proporcje, wpłynie bezpośrednio na efekty pracy zespołu, którym kieruje.

Dla osób, które będą pełniły funkcje kierownicze, można określić cechy pożądane i niepożądane. Do cech pożądanych można zaliczyć:

-    kompetencje i fachowość,

-    zdolność spojrzenia na cele i zadania jako na jedną całość,

-    wysoką moralność,

-    stanowczość.

Wśród cech niepożądanych, które stanowią szerszą grupę, znalazły się:

-    emocjonalne reagowanie i zmienność nastroju,

-    pamiętliwość doznanych urazów,

-    brak zaufania do ludzi i nietolcrowanic sprzeciwu,

-    nieuznawanie kompromisów,

-    przenoszenie własnych niepokojów na otoczenie,

-    skłonność do stawiania zbyt wysokich wymagań pracownikom,

-    czepianie się drobiazgów z jednoczesnym uogólnianiem,

-    skłonność do nienawiści, złośliwości itp.