wyprowadzimy wzory iiji ki|l refrakcji i liniowy składnik icfinki ji. Wykorzystamy do] tego celu parametr li/yc/ny k, zwany współczynnikiem refrakcji. Jest to stosunek promienia R kuli odniesienia do promienia r kola refrakcji, czyli
/wią/rk (1.58) można wykoi /yuliu dn obliczenia kąta refrakcji 3. Skoro bowiem •miast z (1.57) mamy
r =
R
Wartość tej liczby wyznacza się empirycznie, jednak, jak się okazuje, zmienia się ona w okresie dobowym i zależy od wielu czynników fizycznych. Dla terenów Polskll przyjmuje się k = 0,13, lecz błąd średni tej wielkości szacuje się na mk = 0,03 = 0,05,J Jest to więcej niż 30% wartości!
Współczynnik refrakcji k można wyrazić jako funkcję kąta refrakcji 5 oraz kąta środkowego a. Jeśli przez środek koła refrakcji poprowadzimy prostopadłą do cięciwy
wyniku podstawienia otrzymamy
5 =
S-k
2R
lala wyznaczyć <5 w mierze łukowej. W mierze praktycznej będzie
<5 = £■ k ' ^
2R
(1.62)
| /) — odpowiedni zamiennik, illleważ dla k = 0,13, R = 5382 km, mamy
p"-k 2R p”- k 2R
tylfi można napisać
5" = 2,10" • S
•lilio
<5°° = 6,48“ • S
jMłzle. S — w kilometrach, 3 — w sekundach starego lub nowego podziału.
(I 63) (1.64)
11 ■ długości S, to łatwo wykazać, że kąt refrakcji S jest równy połowie kąta środkowego a' (gdyż kąty te mają ramiona odpowiednio prostopadłe). Jest więc (rys. 1.13)
c a' S s~-=~
Połowę kąta środkowego <r przekroju kuli ziemskiej otrzymamy ze wzoru
a _ D ^ S • cos «ub 2 2r~ 2R
Dzieląc (1.58) przez (1.59) mamy od razu
k = -^■•cosaob <r/2
a dla kątów małych przyjmiemy cosaob = 1 i będzie
k = jL
ol 2
(1.58)
(1.59)
(1.61)
W przypadku gdy znamy nie długość skośną S, lecz długość D na poziomie la 11 anientu (lub długość d na poziomie odniesienia), to z uwagi na związek
0 D
cos a
,ob
i/ vm u jemy w wyniku podstawienia
5 = £ję._D
* / v 11
aliio
•5" = 2,10 • ^cc = 6,48 •
3" = 2,10 <5“ = 6,48
2R cos aob D
cosa
D
cosa1
d
cosał
d
,ob
ob
,ob
cosa
ab