8806

podejmował temat mitów trojańskich i dziejów rodu Atrydów

Simonides - pierwszy poeta układający pieśni chóralne na zamówienie oprócz hymnów epinikia, dytyramby, skolia, peany, elegie i treny największa chwała u potomności dzięki trenom, które miały ze szczególną siłą wywoływać uczucie litości wprowadzenie do liryki greckiej epigramatu skolia (pieśni biesiadne) - pełne refleksji nad znikomością życia ludzkiego i niepewnością losu

-    okoliczności sporządzenia kanonu i leżące u jego podstaw kryteria pozostają zagadką

-    niektóre przekazy dołączają jeszcze poetkę beocką Korynnę

Archiloch - elegie, epigramy, hymny, złośliwe jamby sprzeciwiał się dawnym prawdom przekazanym przez Homera realistyczny pogląd na świat

w ocenie starożytnych taki sam twórca w zakresie liryki, jakim w zakresie epiki był Homer

Tyrtajos - patriotyczne elegie zagrzewające do walki GATUNKI:

związek gatunków i funkcji:

starożytna pieśń= grec. ode, tac. carmen była równoznaczna z hymnem:

pean - ku czci Apollona dytyrambos - ku czci Dionizosa

hymn - najogólniejsze wyróżniki:

1.    adresat i prekacyjny charakter (zwracały się do bogów)

2.    akompaniament (kitara)

3.    szczególny sposób wykonania (przez stojący nieruchomo chór)

oda - (z gr. odś forma skrócona od aoidś „pieśń, śpiew" patetyczny, uroczysty, wierszowany utwór poetycki opiewający wzniosłą ideę, wybitną postać, niezwykły czyn pierwotnie przeznaczony do śpiewania

carmen - w antycznym Rzymie utwór liryczny, pieśń

dytyramb - pieśń chóralna z towarzyszeniem fletu wykonywana ku czci boga Dionizosa; śpiewane przez satyrów w orszaku Dionizosa zapoczątkowały powstanie tragedii greckiej; później także w formie pisemnej i utworu z przewagą muzyki