Składniki kultury adaptacji
Autokreacja- formowanie siebie według własnego projektu. Wynika z założenia że Zycie człowieka jest jego własnością i prawem.(źródło w tradycji indywidualistycznej i liberalnej)
Orientacja na osiągnięcia- główny motywator zachowań
Etyczny indywidualizm- umiejętność „samokierowania” która polega na wyborze i rozwoju tych dyspozycji osobowościowych i zdolności które SA najlepiej dostosowane do zew. Wanuików realizacji zadań zawodowych.
Postawa kosmopolityczna- członkowie grupy kierują swoja uwagę na zjawiska występujące w otoczeniu i starają się podpatrywać i przenosić na własny grunt zarówno wzory zachowań jak i normy społeczne.
Instrumentalne traktowanie wzorów kulturowych- pracownicy świadomie traktują wzory kulturowe jako użyteczne w pełnieniu ról organizacyjnych w określonym miejscu i czasie. Jeśli zmiana warunków pełnienia tych ról spowoduje brak użyteczności wzorów kulturowych dotychczas funkcjonujących w danym środowisku należy te wzory zastąpić innymi.
Partnerskie stosunki władzy- brak dystansu społecznego miedzy przełożonymi a podwładnymi. Podwładni nie maja zwyczaju czynić swoicli przełożonych odpowiedzialnymi za zdarzające się błędy w organizacji lub za swoje własne kłopoty.
Profesjonalny model kariery- przechodzenie pracownika do coraz trudniejszych i bardziej odpowiedzialnych zadań ale bądź tnogole nie związanych z kierowaniem pracy innych łudzi bądź w których funkcje kierownicze traktowane są marginalnie.
Łatwość integrowania się
Postawy proinnowacyjne- poszukiwanie nowych metod pracy aniżeli biegłość i szybkość w już znanych i opanowanych
Pracownicy zorientowani na najbliższa przyszłość
Wysoki stopień tolerancji niepewności
Etos usług- wychodzenie naprzeciw klientom. Ich opinie i zachowania mają decydujący wpływ na sposób wykonywania pracy.
Strategie zarządzania kulturą adaptacji
Strategia inspirowania- podstawowy założeniem jest przekonanie, że pracownicy kierują się takimi potrzebami, jak:
• potrzeba rozwoju
• potrzeba osiągnięć
• potrzeba różnorodności w działaniu