100002

zakresie. Iniekcje prowadzimy przez pozostawione lub nawiercone otwory w obudowie. Średnica otworów wynosi około 40 mm, a ich długość me powinna przekraczać grubości obudowy na więcej niż 5-10 cm. Pierwszy rząd otworów lokalizuje się na wysokości około 1,0 m nad spągiem wyrobiska, a ich rozstaw waha się w granicach 1,0-2,5 m Iniekcję środków uszczelniających wykonujemy pod ciśnieniem 0,4-1,0 MPa, zwiększając ciśnienie przy każdej powtórnej iniekcji. W przypadku pojawienia się lokalnej nieszczelności i lokalnego zacieku przewiercamy dodatkowe otwory, nieco dłuższe (10-20 cm) X dokonujemy dodatkowej iniekcji środków uszczelniających pod podwyższonym ciśnieniem nawet do 2,0 MPa.

Po uszczelnieniu obudowy wykonujemy nawierzchnie lub posadzki w zależności od przeznaczenia budowli podziemnej. Prace te są często wykonywane pod ruchem środków transportu, jaki odbywa się wewnątrz budowli, musimy wiec zastosować jedno z dwóch najczęściej przyjmowanych rozwiązań:

• tory kolejki lub taśmociągi układamy na pomostach wspartych na ścianach obudowy (rys. 11.4),

■ pod tory lub nawierzchnie kołowe podbudowuje się konstrukcje podwieszające, odciążające, pod którymi wykonujemy konstrukcję nawierzchni

Konstrukcja nawierzchni może się składać z płyty spągowej lub sklepienia odwrotnego i podłoża drogowego wraz z rowami odwadniającymi. Na podłożu układamy pod kłady osadzone w warstwie betonu dla torów kolejowych lub warstwę, betonu nośnego jako podkład warstwy ścieralnej dla nawierzchni drogowej.

Bardzo często montaż torów i nawierzchnie ścieralne są wykonywane po całkowitym zakończeniu prac budowlanych. Również wystrój wewnętrzny obudowy jest najczęściej realizowany jako ostatni wydzielony etap robót wykończeniowych, zwłaszcza jeśli jest to wysokiej jakości, architektoniczny wystrój wnętrz stacji metra, przejść podziemnych itp.