Państwo wielkomorawskie (także Wielkie Morawy - cz. Velka Morava, slow. Vel'ka Morava, łac. Magna Moravia lub Rzesza Wielkomorawska - cz. Velkomoravska riśe, slow. Verkomoravska riśa) - średniowieczne państwo słowiańskie.
Powstało na początku IX wieku na terenach dzisiejszych Moraw. Rządzone było przez lokalną dynastię, której pierwszym znanym przedstawicielem był Mojmir I. Pierwsza wzmianka o tym państwie dotyczy włączenia do niego Księstwa Nitrzańskiego przez Mojmira I, co nastąpiło w roku 833 lub nieco wcześniej. Mniej więcej w tym samym czasie w państwie zaszczepione zostało cłirześcijaństwo. Clirzest przyjęto w 822 od strony państwa wschodniofrankijskiego. Od 863 roku działalność misyjną w państwie wielkomorawskim prowadzili Cyryl i Metody, wraz z którymi pojawił się stworzony przez nich obrządek słowiański oraz język staro-cerkiewno-słowiański. Epizod obrządku słowiańskiego zakończył się w roku 887, kiedy to za sprawą wrogiej postawy duchowieństwa niemieckiego uczniowie Cyryla i Metodego zostali wygnani.
Szczyt ekspansji Wielkich Moraw przypadł na panowanie Świętopełka I w latach 870-894, kiedy w ich skład wchodziły poza Morawami częściowo tereny dzisiejszych Węgier i Małopolski, a także Czechy, Śląsk, Lużyce i Słowacja. Państwo upadło około roku 907 w wyniku najazdu koczowniczych Madziarów, którzy wtargnęli przez północne Karpaty do Kotliny Panońskiej.