Porównanie modeli:
1. Kapitalizm anglo-amerykański wolnokonkurencyjny: indywidualny sukces mierzalny za pomocą struktury konsumpcji, jest to pewna orientacja na wynik finansowy osiągany w krótkim okresie poprzez wzrost wartości akcji i dywidendy. Konsumpcja finansowana z dodiodów gospodarstw domowych, jako czynnik wzrostu gospodarczego budżetu. Model rynkowo-konfrontacyjny, ogromna rola funduszów wspólnego inwestowania. Notowane na giełdzie korporacje publiczne, decydująca rola związków zawodowych i menedżerów. Rola państwa i jego agend: państwo ochrania rynek i jego mechanizmy, państwo wymusza przestrzeganie reguł gry rynkowej, mieszkania, transport i informacje podlegają normalnej grze rynkowej, nie są subsydiowane, szkolnictwo, shiżba zdrowia i środowisko są częściowo subwencjonowane.
2. Europejski: solidaryzm społeczny, oznacza to. że wszyscy obywatel powinni korzystać z efektów rozwoju gospodarczego i postępów cywilizacyjnych. Negocjowane porozumienia pomiędzy partnerami społecznymi, wspólnie wypracowana polityka społeczno-gospodarcza, konsumpcja wewnętrzna, wydatki rządowe i eksport są czynnikami pobudzania gospodarki. Typowy model rynkowo-negocjacyjny. Banki i ich kapitał finansowy a także duży udział i rola małych przedsiębiorstw. Rola państwa i jego agend - realizuje politykę społeczno-gospodarczą zgodnie z zasadami solidarności społecznej. Państwo odgrywa aktywną rolę w redystrybucji dochodów do biedniejszych grup społecznych, finansuje zabezpieczenie społeczne, służbę zdrowia, transport i edukację oraz wiele iiuiych sfer.
3. Kapitalizm azjatycki: rozwój gospodarczy, któty zakłada całkowite podporządkowanie całkowite jednostki zbiorowości i przedsiębiorstw. Ekspansja eksportowa, wysoki poziom akumulacji kapitału umożliwiający finansowanie inwestycji a także agresywna i dynamiczna strategia opanowywania rynków zagranicznych. Wielkie konglomeraty przemysłowo - handlowo -finansowe w tym liczne powiązania rodzinne. Rola państwa i jego agend, państwo prowadzi strategię rozwoju poprzez planowanie indykatywne, wpływa na cele i formy organizacyjne w gospodarce, steruje inwestycjami zagranicznymi, finansuje nakłady na rozwój stosuje selektywny interwencjonizm poprzez wspomaganie lokomotyw rozwoju.