103698

Stąd, główne dziedziny Ja podlegające ocenie to wg Higgins'a:

a)    Ja realne - zbiór atrybutów (umiejętności, cech, marzeń, wiedzy, aspiracji itp.), o których jednostka twierdzi, że jest nimi obdarzona, lub sądzi, że ktoś inny uważa je za ją charakteryzujące (ja odzwierciedlone)

b)    Ja idealne - zbiór atrybutów, które jednostka chciałaby mieć lub sądzi, że ktoś inny chciałby, aby je miała

c)    Ja powinnościowe - zbiór atrybutów, które powinny charakteryzować jednostkę (ona sama tak uważa lub myśli, że ktoś inny tak sądzi)

Między nimi mogą następować różne sprzeczności np. między ja realnym własnym i idealnym własnymfstopień samoakceptacji) prowadzi do niespełnienia i frustracji. Z kolei rozbieżność między Ja realnym własnym, a Ja idealnym innych znaczących będzie skutkowało w poczuciu niespełnienia ważnych nadziel innych itd.

Zgodnie z zasadą uprzywilejowanego dostępu podmiot uważa, że jego informacje o sobie samym są najtrafniejsze. Samoocena jest ewaluacją własnej osoby.

Ode mnie tj. myśl z cyklu „tak mi się wydaje": Obraz ja jako składnik własnej osobowości występuje także w psychologii analitycznej Junga. Ma on tu nazwę Ego i wyłania się z Jaźni w pierwsze fazie indywiduacji. O samoświadomości świadczy zdawanie sobie sprawy z obecności Persony, zakładania masek ukazujących światu jedynie fragment własnego Ja. Persona ma dwa aspekty: zewnętrzny (obraz własnej osoby prezentowany innym ludziom) i wewnętrzny (dystans samego siebie wobec maski).