Potrzeby własne elektrowni to potrzeby napędu pomp zasilających, pomp kondensatu, pomp wody chłodzącej, oraz innych pomp (Np. olejowych, wody chłodzącej olej, wodór chłodzony jest wodą). Urządzenie transportu i przemiału paliwa, urządzenia do usuwania żużlu i popiołu, wentylatory powietrza i spalin, instalacje odsiarczania i odazotowania spalin.
- Rusztowe
- Fluidalne
- Tangencjalne
- Pyłowe
Największą część energii elektrycznej pobierają pompy wody zasilającej
(możliwość zastosowania zamiast silnika elektrycznego turbiny parowej). Sprawność netto można zwiększyć minimalnie przez zmniejszenie energii na potrzeby własne, jednym ze sposobów jest stosowanie turbinowego
(parowego) napędu pomp zasilających, który powoduje wyraźną zmniejszenie energii elektrycznej potrzeb własnych i proporcjonalny do tego wzrost sprawności elektrycznej.
Moc dyspozycyjna to maksymalna moc która może zostać oddana w ustalonym czasie w rzeczywistych warunkach eksploatacji. Moc dyspozycyjna jest mniejsza od mocy osiągalnej o zmienne ubytki mocy np. węgiel o mniejszej kaloryczności w danej części odkrywki, długie opady, które namoczyły węgiel etc.
Podgrzewanie kondensatu, wody zasilającej i pary w turbinie nazywamy regeneracją. Upusty turbiny oraz podgrzewacze, które służą do tych celów nazywamy regeneratorami. Upuszczenie pary z turbiny wywołuję straty wynikające z niewykonania pracy przez parę upustowa na odcinku upust -wylot pary do skraplacza. Dzięki upuszczaniu pary maleje jednak bardzo znacznie ilość pary odprowadzanej do skraplacza. Ciepło skraplania zawarte w strumieniu pary upustowej w ukł. Bez regeneracji przekazywane wodzie chłodzącej jest w wyniku regeneracji wypełni odzyskiwane w postaci podniesienia entalpii wody zasilającej.
Zalety:
Wzrost sprawności termodynamicznej Oszczędność paliwa
Zmniejszenie strat ciepła w skraplaczu turbiny Wzrost sprawności wewnętrznej turbiny Wzrost mocy granicznej turbiny Wady:
Wzrost stopnia skomplikowania instalacji Wzrost kosztów turbiny Wzrost kosztów ukł. Cieplnego.
Zadaniem pomp zasilających jest ciągłe zasilanie kotła w wodę.
Z termodynamicznego lub egzergetycznego punktu widzenia, umiejscowienie pompy zasilającej nie ma większego znaczenia. Pompy zasilające wstępne lub główne, ze względu na prace czynnika powyżej 75°C powinny być zalane tzn. powinny pracować z napływem do króćca ssawnego.
Maksymalna moc napędy elektrycznego pomp nie powinna przekraczać 6 MW.
Bardzo istotną zaletą turbinowego napędu pomp wody zasilającej jest:
- zwiększenie produkcji energii elektrycznej przez blok - turbina napędowa pompy zasilającej zwiększa przełyk turbiny głównej z której czerpie parę
- rośnie sprawność i moc oddawana przez turbozespół główny
- turbiny parowe posiadają prostą regulację obrotów w szerokim zakresie