104386

UKSZTAŁTOWANIE KOMORY PALENISKOWEJ W ZALEŻNOŚCI OD RODZAJU PALIWA

Komora paleniskowa może być równa lub trochę szersza od szerokości rusztu. Głębokość komory nie jest równa długości rusztu. Stosowana jest przy spalaniu węgla kamiennego.

Węgiel kamienny o zawartości części lotnych powyżej 30% oraz zawartości popiołu poniżej 10% spala się w otwartych komorach (rys.a), w których można zabudować bardzo krótkie sklepienie przednie wynoszące około 0,5 m bez tylnego sklepienia. Przy całkowicie ekranowej komorze mogą wystąpić trudności w przypadku bardzo małych obciążeń objawiające się wygasaniem ognia.

Wzrost ilości popiołu w paliwie zmniejszająca się ilość części lotnych związana jest z koniecznością wydłużenia sklepienia przedniego, a szczególnie tylnego (rys. b), ponieważ sklepienie przednie ułatwia zapłon, tylne zaś dopalanie koksu. W przypadku trudniejszego spalania się węgli należy dawać dłuższe ruszty, wskutek tego zmniejsza się szerokość komory, a rośnie jej długość. Granicznym przypadkiem jest spalanie antracytu, kiedy tylne sklepienie powinno pokrywać co najmniej połowę rusztu (rys. c). Długość rusztu w kotle o wydajności 32 t/h przekracza 7,2 m.

Komory paleniskowe dla rusztów mechanicznych pochyłych, posuwisto - zwrotnych oraz schodkowych mają długie tylne sklepienie i kształt komory pozwalający na wysuszenie paliwa i dopalenie koksu.

Wzrastająca zawartość popiołu oraz malejąca ilość części lotnych skłania do dawania dłuższych sklepień, natomiast wilgotność węgla do około 10% nie ma zasadniczo wpływu na ukształtowanie komory paleniskowej i jej sklepień. Ze wzrostem wilgoci wydłużane bywa przednie sklepienie od 0,5 m do 1,4 m i zmniejszany kąt sklepienia z 45* do 30*. Węgiel o wilgotności większej niż 25% lepiej jest spalić na ruszcie posuwisto zwrotnym.

Kształty komór paleniskowych z rusztami taśmowymi w zależności od gatunku węgla