- polityczny, ze względu na przeniesienie walki politycznej na teren przedsiębiorstwa, związanej z problemami ogólnospołecznymi,
organizacyjny, będący następstwem niedomagali o charakterze strukturalnym i funkcjonalnym, związanych np. z realizacją wadliwych rozwiązań tkwiących w strukturze organizacyjnej lub też w zasadach funkcjonowania określonej komórki organizacyjnej,
kompetencyjny , wynikający z rozbieżności ocen odnoszących się do własnych i cudzych obowiązków i uprawnień ujętych zarówno personalnie jaki w perspektywie organizacyjnej,
- konfliktu systemów wartości i celów, jakie mogą być realizowane poprzez zakład pracy; konflikt ten jest bardzo prawdopodobny zwłaszcza wtedy, gdy obserwuje się, tak jak w Polsce, proces wycofywania się przedsiębiorstw ze zbyt rozbudowanych funkcji socjalnych na co nie zawsze zdolna jest przystać załoga bądź jej reprezentacja w postaci związków zawodowych
ambicjonalnym /prestiżowymi, u których podstaw tkwią bardzo różnorodne motywy, mające najczęściej swe źródła w sferze psychologicznej; nie oznacza to, iż stwierdzając w danym momencie, że konflikt jest bezprzedmiotowy, ponieważ ma charakter ambicjonalny był on takim faktycznie w chwili pojawienia się.
Konflikt o charakterze ambicjonalnym ma najczęściej postać konfliktu interpersonalnego /zachodzącego między dwiema osobami/. Należy jednak na niego zwrócić bliższą uwagę ze względu na fakt, iż przy umiarkowanym napięciu, które mu towarzyszy może on mieć konstruktywne /pozytywne/ konsekwencje; zwłaszcza wtedy, gdy dotyczy osób kierujących określonymi zespołami pracowniczymi.
Konflikty te mogą:
- powodować wzrost motywacji i energii uczestników konfliktu, - sprzyjać innowacyjności jednostek, stymulować rozmaite punkty widzenia, wzmożoną potrzebę ulepszeń, -zmuszać do głębszego zrozumienia własnego stanowiska w określonej sprawie, -powodować, iż każda ze stron może osiągać silniejszą świadomość swojej tożsamości, być środkiem pomagającym w uporaniu się ze swymi własnymi konfliktami wewnętrznymi.