105205

Zasada domniemania niewinności i in dubio pro reo

Postanowienie SA w Krakowie z 28 maja 1998 r.. II AKz 120/98. KZS 1998/4-5/59

Zakaz rozstrzygania wątpliwości na niekorzyść oskarżonego odnosi się również do rozstrzygnięcia wątpliwości co do daty doręczenia korespondencji

Wyrok SN z 2 października 1997 r., V KKN 315/%. Prok.i Pr. 1998/5/6

Gdyby każdą zmianę wyjaśnień oskarżonego, choćby była ona zupełnie nic przekonywająca w świetle innych dowodów, traktować jako stwarzającą "nie dające się usunąć wątpliwości", to doprowadziłoby to do zaprzepaszczenia zasady swobodnej oceny dowodów na rzecz takiej oceny ("legalnej"), która niejako a priori zakładałaby konieczność oparcia ustaleń na niewiarygodnych nawet wyjaśnieniach oskarżonego, co byłoby oczywistym absurdem.

Wyrok SN z 9 sierpnia 2002 r.. V KKN 462/00. LEX nr 55201

1. W procesie poszlakowym łańcuch wiążących się ze sobą poszlak można uznać za zamknięty tylko wówczas, gdy każda 2 poszlak będąca ogniwem tego łańcucha ustalona została w sposób nic budzący wątpliwości i uniemożliwiający jakiekolwiek inne rozważania. Takie prawidłowe ustalenia faktyczne poczynione przez sąd pierwszej instancji uzależnione są od rozważenia przezeń wszystkich okoliczności mogących mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego. W przeciwnym wypadku bowiem w procesie o charakterze poszlakowym pominięcie bądź nicrozważcnic przez sąd okoliczności mogących podawać w wątpliwość chociażby tylko jedną z poszlak, stanowiącą ogniwo łańcucha, nic tylko uniemożliwia podjęcie prawidłowego rozstrzygnięcia o winie oskarżonego, ale również przeprowadzenie należytej kontroli apelacyjnej, a także i kontroli kasacyjnej.

1 O dowodzie z poszlak jako pełnowartościowym dowodzie winy oskarżonego można mówić dopiero wówczas, gdy zespó (łańcuch) poszlak rozumianych jako udowodnione fakty uboczne prowadzi pośrednio do stwierdzenia jednej tylko wersji zdarzenie (fakt główny), z której wynika, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. W konsekwencji brak jest więc podstaw dc przyjęcia, że dowód z poszlak pozwala na uznanie winy oskarżonego, jeżeli zgromadzone poszlaki nie pozwalają na wykluczenie ■ stosując określoną w art. 5 § 2 k.p.k. zasadę, iż nic dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego - możliwość jakichkolwiek innych wersji tego zdarzenia.