25. Pojęcie prawa lotniczego.
Jest to zespół norm dotyczących przestrzeni powietrznej i jej wykorzystywania dla lotnictwa.
Zajmuje się :
sytuacją prawną przestrzeni powietrznej dopuszczaniem samolotów do obcej przestrzeni powietrznej, wykonywaniem lotniczych przewozów międzynarodowych sytuacją prawną statku powietrznego nad morzem pełnym.
Głównym źródłem są wielostronne i dwustronne umowy międzynarodowe. Zwyczaj odgrywa mniejszą rolę. Wśród umów podstawowe znaczenie ma konwencja chicagowska z 7 grudnia 1944 o międzynarodowym lotnictwie cywilnym. Ustaliła podstawowe zasady międzynarodowego prawa lotniczego oraz powołała do życia Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego. Równocześnie podpisano w Chicago układ o dwóch wolnościach i układ o pięciu wolnościach.
27. Pjz^.trżeń-P.Qwi.etrzflŁ
Teoria nierozerwalności przylegania - przestrzeń powietrzna nad morzem pełnym podobnie jak wody morza pełnego nie podlega suwerenności żadnego państwa, a korzystanie z niej na prawach równości przysługuje wszystkim państwom i ich obywatelom.
Przestrzeń powietrzna nad morzem wewnętrznym i terytorialnym podlega suwerenności państwa nadbrzeżnego i jest nieograniczoną. Jest to powszechnie uznana norma zwyczajowa.