105353

w sobie pokarm organiczny. Promienie rdzeniowe są widoczne tylko u niektórych rodzajów drzew w postaci jasnych smug na przekrojach poprzecznych a zwłaszcza promieniowych. Smugi te znane są w niektórych wyrobach pod nazwą błyszczu.

Kora jest zewnętrzną i ochronną warstwą drzewa otaczające drewno i dzieli się na tzw. łyko i korek z korwiną. Łyko znajduje się od strony wewnętrznej na przekroju poprzecznym pnia drzewa, korek na zewnątrz łyka, korowina na samym wierzchu.

Korek z niektórych drzew może być wykorzystany jako surowiec do wyrobu materiałów izolacyjnych. Korowina różni się barwą i budową u poszczególnych rodzajów drzew, co ułatwia ich rozróżnianie.

Łyko ma barwę jaśniejszą od korka z korowiną. Część łykowa kory służy przewodzenia pokarmów organicznych z liści w kierunku korzeni oraz do odkładania pokarmu zapasowego. Poza tym między drewnem a kora znajduje się tzw. miazga (tkanka) twórcza, która wytwarza komórki drewna i tyka, między łykiem a korkiem znajduje się miazga korkowa wytwarzająca komórki korka. Obie te miazgi są widoczne jedynie przy dużym powiększeniu (pod mikroskopem). Miazgi te odgrywają duża rolę biologiczną, natomiast znaczenia technicznego nie maja.

Najcenniejszą częścią drewna jest grubizna pnia, zwłaszcza odziomek. Kształt grubizny pnia zbliżony jest w ogólnych zarysach do stożka ściętego. Stożkowatość pnia nazywa się pospolicie zbieżystością. Im większe są różnice pomiędzy dolną a górną średnicą przy stałej odległości tych średnic tzn. ima bardziej pień jest zbieżysty tym mniejsza jest jego wartość użytkowa. Najlepszy materiał otrzymuje się z tzw. pni pełnych, tj. takich, które swym kształtem są najbardziej zbliżone do walca, pnie drzew mogą być proste lub krzywe, na prosty kształt pnia wpływa przede wszystkim zwarcie drzewostanów (skupienie koron), a poza tym klimat, gleba itd.