105738

elektrycznego zgromadzonego na cząstkach Wielkość i znak ładunku cząstki zależą od pH roztworu żelatyny. Mierząc lepkość roztworów o różnych wartościach pH i jednakowych stężeniach żelatyny można określić warunki w których cząstki są elektrycznie obojętne. Można więc określić pH punktu izoelektrycznego gdyż w punkcie tym lepkość roztworu jest najmniejsza.

I. Zadanie do wykonania

Dla zespołów dwuosobowych (5 oddzielnych ćwiczeń do wyboru przez prowadzącego ćwiczenie).

1.    Określenie wpływu pH oraz rodzaju elektrolitu na wielkość pęcznienia białka. Wyznaczenie położenia punktu izoelektrycznego badanego białka.

2.    Badanie wpływu elektrolitów na wielkość pęcznienia żelatyny.

3.    Badanie wpływ pH na lepkość roztworów żelatyny. Wyznaczanie punktu izoelektrycznego.

4.    Otrzymywanie roztworów koloidalnych siarki oraz badanie wpływu różnych czynników na ich koagulację (T, elektrolitu, koloidu ochronnego).

5.    Badanie koagulacji uwodnionego tlenku żelazowego elektrolitami. Wyznaczanie względnej wartości koagulacyjnej.

II.    Aparatura

pH metr, wiskozymetr Ubbelohdego, stoper, szkło laboratoryjne.

III.    Odczynniki

żelatyna sypka, specjalnie przygotowane płytki żelatyny, roztwory HG; składniki do sporządzania buforu octanowego o różnym pH:0,l m CHjCOOH; 0,1 m ChhCOONa; 0,1 m NaiS^Oj, 0,1 m H^SO*

IV.    Sposób wykonania ćwiczenia

Zespoły wykonują jedno lub dwa wybrane przez prowadzącego zadanie do wykonania.

Zadanie 1.

Sporządzić osiem do dziesięciu (po ok. 25 cm^ł) roztworów buforowych przez zmieszanie 0,lm roztworów CH3COOH i CHjCOONa (propozycje stosunków objętościowych wg tabelki).