101616

.Własność w XIX wieku- doktryna, rozwiązania kodeksowe.

-    główną zasadą przyjęcie prawnonaturalnej idei nienaruszalności własności prywatnej

-    stała się prawem przyrodzonym, opartym na konstrukcji przejętej z prawa rzymskiego, oznaczającym pełne, nieograniczone i nienaruszalne władztwo nad rzeczą

-    odrzucono feudalne struktury własnościowe, opierające się na koncepcji własności podzielonej

Ale nie w Polsce:P

-    PPK. ( Pruskie prawo krajowe) jednak przewidywało istnienie zarówno własności pełnej, jak i podzielonej (lenna . fideikomisy, dobra dziedziczno - czynszowe)

-    w ABGB własność podzielona polegała na przyznaniu właścicielowi zwierzchniemu prawa do istoty rzeczy, w użytkowemu do pożytków

-    rosyjski ZP (Zwód Praw) przewidywał własność pełną, oraz niepełną ( podzieloną), do której określone prawa miał inny podmiot

-    z feudalnymi formami własności jako pierwszy zerwał KN, własność w nim była nieograniczonym prawem używania rzeczy i rozporządzania nią w granicach obowiązującego porządku prawnego. Prawo własności miało charakter pełny, a granice jego wykonywania określone zostały od strony negatywnej, dopuszczalne było wywłaszczenie właściciela, ale tylko w wypadkach wyjątkowych i za odpowiednim odszkodowaniem, przewidywał przeniesienie własności mocą samej runowy zobowiązującej, bez potrzeby przeniesienia posiadania

-    BGB p[Rawo własności ujmował podobnie jak KN - od strony negatywnej, granice jego wykonywania zostały określone ustawami i prawami osób trzecich, oraz ograniczenianu praw^ra sąsiedzkiego lub realizowanymi jedynie dla szykany.