- służy do wywołania kłótni;
- działa wg reguły, ze brzydki i niemiły nie może mieć racji;
j) Argumentum ad ignorantiam - do niewiedzy -> z faktu, ze nie dowiedziono t, wnosi się, że nieprawda, że t - wzmacnia negację; wykorzystywanie niewiedzy przeciwnika - dyskutant uznaje prawdziwość swojej tezy z faktu, że przeciwnik nie jest w stanie udowodnić tezy przeciwnej;
k) Argumentum ad invidiam - do nienawiści - odwołuje się do zawiści lub uprzedzeń słuchacza;
l) Argumentum ad iudicium - do rozsądku: co widać, to jest;
m) Argumentum ad metum - do lęku; agitacji; nadużywany w propagandzie;
n) Argumentum ad misericordiam - do litości; błaganie, modlitwy, zaklinanie; bardziej do współczucia aniżeli rozsądku;
o) Argumentum ad orationem (W SESNSIE LOGICZNYM) - do mowy -twierdzeń, które postawiła osoba, a nie do osób;
p) Argumentum ad passiones - do namiętności, uczuć; do prawdopodobnych upodobań I skłonności odbiorcy;
r) Argumentum ad populum - do upodobań ludzi - zestaw chwytów; bazując na egoizmie narodowym, instynktach, stereotypach, uprzedzeniach, retor próbuje pozyskać lub dla swojej tezy. Argument ten bazuje na niechęci większości do naruszenia statusu quo - innowacji, wszystkiego, co nowe i nieznane, trudnych problemów wymagających przemyślenia, niejednoznaczności, czy nonkonformizmu;
s) Argumentum ad quietem - do spokoju; zrób to, a będziesz miał spokój
t) Argumentum ad rem(W SENSIE LOGICZNYM) - do rzeczy - przesłanki tego argumentu są prawdziwie obiektywne, a nie tylko w opinii odbiorcy; odwołuje się do samego sedna sprawy;
u) Argumentum ad reverentiam - do szacunku - przywołanie do autorytetu;
w) Argumentum ad ridiculum - do śmieszności - ośmieszanie poglądów przeciwnikaj ad hominem + ad auditores)
y) Argumentum ad solordiam - do opieszałości - tak decyzja jest słuszna, ale poczekajmy;
z) Argumentum ad vanitatem - próżności - schlebianie rozmówcy w imię zasady konflikt rozumu z próżnością kończy się porażką rozumu;
ź) Argumentum ad verecoundiam - do nieśmiałości - przywołuje autorytet osłabiony krytyką przeciwnika; powoływane się na jakiś autorytet, którego wprawdzie druga strona nie uznaje, ale też nie może go zakwestionować, będąc