3 (529)

liki drewna, ale rozumieją, że jest to coś, co służy do siedzenia. Zna-ciore organizuje działania jednostki, jest najistotniejszym elementem terakcjonizmu symbolicznego.

DEFINIOWANIE SYTUACJI

i Thomas (1931) nazwał ów istotny akt przypisywania znaczenia w kon-społecznym definiowaniem sytuacji. Wykazał on, że znaczenia przypiął rzez ludzi otoczeniu prowadzą do określonych zachowań. Na przykład: razwyczaj przekonanie paranoików o spisku przeciwko nim każe im podej-małania obronne. Thomas wyraził to krótko w następujący sposób: „Jeśli iefiniują sytuację jako rzeczywistą, to jest ona rzeczywista w swoich konse-Słysząc pogłoskę o strajku kierowców ciężarówek dowożących towar, —: gą pospieszyć do sklepów, by zrobić zapasy żywności. Pogłoska może być ■ a lub nie: to nieistotne; jeśli uwierzą, że jest prawdziwa, podejmą każde i. które, w ich przekonaniu, pozwoli im przetrwać, f i :sób, w jaki ludzie definiują sytuacje, wpływa na ich wzajemne interak-Or:'_nie mówiąc, ludzie dostosowują swoje działania do działań innych, to, że starają się dopasować swoje zachowanie do zachowań innych sposób, by osiągnąć własne cele. To wzajemne dopasowywanie „łańcu-iziałań” nadaje życiu społecznemu specyficzną organizację. Z punktu interakcjonizmu symbolicznego koordynowanie działań nie wypływa -srrzymują zwolennicy teorii strukturalistyczno-funkcjonalistycznej - w spo-i ł -Tematyczny ze struktury społecznej, w jakiej znajdują się ludzie, lecz z potrzeby „wynegocjowania” porządku w ich życiu przez wspólne :i^~mi zdefiniowanie sytuacji, które pomaga w podejmowaniu wspólnych faii:.. a niekiedy ich wymaga.

Krótko mówiąc, interakcja społeczna jest serią prób i błędów sprawdzające. isnnicje sytuacji wyrażane przez innych uczestników tego samego konte-rp siecznego. Różnice w definicjach mogą wymagać od uczestników zmia-r nużenia przypisanego początkowo sytuacji, jeśli interakcja społeczna ma ■ i: rhynuowana z powodzeniem. Dopasowywanie definicji sytuacji odbywa ■ kopni owo; na każdy próbny krok wpływają reakcje innych. Reakcje te mogą rmirdzać aktualne znaczenie lub wymagać jego przeformułowania. Cały Sb proces jest niezbędnym elementem interakcji społecznej.

UJĘCIE DRAMATURGICZNE: DZIAŁANIE JAKO PRZEDSTAWIENIE

Ujęcie dramaturgiczne, tak jak przedstawił je Goffman (1959), wyrosło ■teorii interakcjonizmu symbolicznego. Jeśli znaczenie w życiu jest konstruk-pa społeczną (nie daną przez naturę, lecz wymagającą stworzenia i zinter-jterowania), to teatr (gdzie wszystko jest „wystawiane”) stanowi odpowiedni ■cćel do objaśnienia interakcji społecznej. Użycie języka i ramy pojęciowej i-iTru w badaniach nad interakcją społeczną jest tym, co Goffman nazywa i; eciem dramaturgicznym.

Jednostki odgrywają różne role, często w różnych sytuacjach. Pojęcie roli e ■ t r. aj ważniejsze w ujęciu dramaturgicznym. Zróżnicowanie sytuacyjne przy-* : izi na myśl różne sceny, w jakich występują aktorzy. Aktorzy także często występują przed różną publicznością. Na przykład: niektórzy politycy są osobi-

7* 99