107638

ln([X], - [X],) = -akt, + ln[[X]„(l -exp(-a/cA))|

gdzie:

[X]_r - stężenie produktu z pierwszej serii IX]! - stężenie produktu z drugiej serii (Xj„ - końcowe stężnienie produktu A — stały odstęp czasu

Często trudne jest wyznaczenie stężeń reagentów, dlatego też do badanie kinetyki można

posłużyć się wartością kąta skręcania płaszczyzny polaryzacji światła

W naszym doświadczeniu umożliwia to aktywność optyczna sacharozy i powstających w

wyniku hydrolizy glukozy i fruktozy. Wykazano, że w stałej temperaturze:

a = pcl.

gdzie:

a - kąt sklecania płaszczyzny polaryzacji c - stężenie związku aktywnego / - długość drogi optycznej 16 - współczynnik skręcalności danej substancji

Stała szybkości reakcji wyznaczamy tutaj ze wzoru: nr₀ — tr„    «₀ ^—

ln-= kt, czyli -= exp(—kt).

a -    a - a_m

gdzie:

<r₀ -skręcenie odczytywane bezpośrednio w chwili rozpoczęcia serii pomiarowej (r,- kąt skręcania płaszczyzny polaryzacji po zakończeniu reakcji

Do wyznaczenia energii aktywacji E\ posłuży nam równanie Arrheniusa. w którym widoczna jest zależność stałej szybkości od temperatury.:

gdzie:

£,i- energia aktywacji A - współczynnik przedwykladniczy R - stała gazowa R = 8,31451 J/(mol • K)

Wraz ze wzrostem temperatur)' (ok.10 K) szybkość reakcji wzrasta 2-3 krotnie, Dlatego też do oszacowania stałej szybkości badamy roztwór sacharozy w dwóch różnych temperaturach

Schemat aparatury:

3

1    - Lampa sodowa

2    - Polarymetr półcieniowy

3    - Ultratermostat

Rys. 1 Układ pomiarowy.