108290

powoduje powstanie deficytu b.h. i w konsekwencji spadek dochodu, a dewaluacja sprawia, że nasze wydatki i wydatki zagranicy są przesunięte na rynek krajowy z rynku zagranicznego, co eliminuje nierównowagę b.h i jej skutki dla dochodu. Z kolei w przypadku wstrząsu wewnętrznego konieczna byłaby zmiana poziomu wydatków (publ.) eliminująca (równoważąca) wstrząs, tzn polityka zmiany - a nie przesunięcia - poziomu wydatków.

Nie zawsze analizowany przypadek jest przykładem wstrząsu w warunkach wcześniejszej równowagi wewn i płatniczej Wówczas charakter polityki, która przywracałaby równowagę wewnętrzną i płatniczą jest problemem bardziej złożonym.

Po pieiwsze, wychodząc od dowolnego stanu możemy nie móc przywrócić jednocześnie równowagi wewn. i plahticzej stosując tylko jeden rodzaj polityki wybierając spośród polityki fiskalnej - polityki zmiany wydatków i polityki kursowej, polityki przesunięcia wydatków) -pizyklady na rys. 19.2 (CFJ).

Po diugie, w sytuacji, gdy jedna kategoria polityki nie wystarcza do przywrócenia obu równowag, nasuwa się (przynajmniej teoretycznie) pytanie o właściwe przypisanie każdej kategorii polityki odpowiedzialności za przywr ócenie właściwej równowagi Jest to tzw. problem podziału kompetencji. To można zilustrować poniższym rysunkiem (diagram Swana).

Na powyższym rysunku w punkcie wyjścia jest nadmierny poziom popytu i deficyt handlowy. Ograniczenie wydatków krajowych jest więc posunięciem uzasadnionym i wydaje się oczywiste. Jeśli jednak zostanie ono dokonane w stopniu wyznaczonym dążeniem do przywrócenia równowagi płatniczej, a następnie polityka kursowa posłuży ożywieniu gospodarki w wyniku nadmiernego schłodzenia cięciem wydatków itd., to widać, że działania takie będą powodować coraz większe odstępstwa od równowagi Polityka w tym przypadku powinna być odwrotna - kurs odpowiada za równ. platn., a polityka wydatków' za równ wewn Chociaż taki podział kompetencji wydaje się właściwy, to bynajmniej nie zawsze jest to prawdą - podział kompetencji zależy od względnego nachylenia obu krzywych W analizowanym przypadku polityka fiskalna powinna odpowiadać za równowagę wewn., ponieważ krzywa równ. wewn. jest bardziej stroma Jest to przykład zasady „efektywnej