108944

v. MF Włoch oraz C-253/00. Antonio MunozyCia S.A.. Superior Fmiticola S.A. v. Frumar Ud.. RedbridgeProducc Marketing Ltd;

*    w sprawję 93/71, OrsojinąL-ęPlięsio v. Mł!listęnodęll>grięQl««>r^ ę fgręstę. 7\}. Orz. l??2_t s.

287 —* ETS uznał, że jeśli uprawnienie jednostek polega na otrzymaniu środków finansowych od państwa, można ich dochodzić po spełnieniu warunków z rozp., a państwo me może dokładać swoich;

—    ogr. prawo kwestionowania ważności rozp. przez jednostki —* w toku postęp, przed sądem krajowym - wniosek o złożenie przez sąd pyt prejudycjalnego do ETS (w przyszłości też do SPI) dot interpretacji lub ważności rozp.;

*    przed SPI można zaskarżyć tylko akt, który w rzeczywistości jest decyzją (udowodnienie tego b. trudne), o ile dot tej osoby bezpośrednio (art 230 ust 4 TWE/art 146 ust 4 TEWEA);

—    charakter ponadnarodowy —* bezpośrednia stosowalność (podlega automatycznemu atosowamu w porządkach prawnych państw):

*    sprawa 93/71₁ OrsoUiiaLconcsio y, Ministęnodrjj’agncęltnrą ę. foreste — ETS uznał, Że rozp. stają się częścią prawa krajowego, które me może ogr. jego stosowalności;

*    sprawa 18/72, NT Gr.uiariaGnuuiiiikoopiiiaalsęliappjj v. Pmclnklsęliapyuor\Vęvgędęrb -*

państwa me mogą odwoływać się do przepisów, które mają skutki modyfikujące rozp.;

*    spraw* 50/70, Amsterdam Bujb BY v. PrQc.liik».sę.liapvporSirg<:nvassęii » ETS uznał, że państwa nie mogą w żaden sposób godzić we wspólnotowy charakter rozp. czy w skutki prawne rozp. dla ich adresatów. Z T. wynika obowiązek państw do niepodejmowania środków naruszających bezpośrednie stosowanie rozp. i mają obowiązek ścisłego ich przestrzegania w celu zapewnienia jednolitego i jednoczesnego ich stosowania;

*    sprawa 34/73, FrateUiYariolaS.p.A v. Amministrationeitaliana dełie Flnanze -* ETS uznał, że ze względu na charakter i miejsce w systemie źródeł prawa wspólnotowego rozp. skutkuje natychmiastowo i nadaje osobom prywatnym prawa, które sądy muszą ochraniać, a jego stosowanie jest niezależne od środków recepcyjnych prawa krajowego. Prawo krajowe, które mrusza bezpośrednie stosowanie narusza fundamentalną zasadę nadrzędności prawa wspólnotowego;

*    sprawa 94/77, FratclMZcrhoiicSiic v» AnimiiiiglraaoiK dclic finanse dcli9 Siato —*

podkreślił, że bezpośrednie stosowanie to m.in. niezależność stosowania od wprowadzenia tego prawa do prawa krajowego, a państwa mają obowiązek me ograniczać bezpośredniej skuteczności, co jest wymogiem jednoczesnego i jednolitego stosowania rozp. we W., więc prawo krajowe me może ukrywać wspólnotowego charakteru rozp. oraz ich skutków prawnych Państwo w stosowaniu tego prawa może przyjąć szczególną mterpretację, ale musi być zgodna z prawem wspólnotowym i nie może być wiążąca;

—    obowiązek państw do uchylenia wcześniejszych regulacji wew. niezgodnych z rozp., choć rozp. nie wykluczainożliwości podjęcia indywidualnych przepisów wykonawczych pizez państwa, gdy wymaga tego rozp. a czasem konieczne jest stosowanie norm prawa krajowego dla stosowania rozp;

*    np. takim rozp. jest rozp. R Nr 718/1999/EC w spr. wspólnotowej polityki podaży floty oraz implementujące je rozp. łCE Nr S05/1999/EC —* przepisy bezpośrednio stosowalne w państwach czł. + przepisy wymagające rozwinięcia w prawie krajowym (PL: ustawa o Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym);

*    np. rozp. R dot powoływania SocietasEuropea (Europejskiej spółki akcyjnej) —» dla ich tworzenia i istnienia konieczne są akty prawa wew.;

rozporządzenia to szczególny akt prawa wspólnotowego, który dalece modyfikuje prawe wew.

Ą najszersze zastosowanie: wspólna polityka handlowa (gł. pr. celne), wspólna polityka rolna, wspólna polityka rybołówstwa oraz prawo konkurencji;

d obecnie nie rodzi już tylu problemów co kiedyś, głównie w państwach o dualistycznym podejściu do u.m. (np. Włochy);