109239

12.    Art. 34, uzupełniony przywołanym art. 42, zakazuje najpóźniej od dnia 1 stycznia 1975 r., w odniesieniu do Zjcdioczoncgo Królestwa, stosowania wszelkich środków o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych w wywozie wobec innych państw członkowskich.

13.    Skarżący utrzymywali również, że ograniczenia w wywozie i przywozie, zawarte w ustawodawstwie brytyjskim nie mogą być uzasadnione względami porządku publicznego na podstawie art. 36 Traktatu.

14.    Natomiast rząd brytyjski utrzymywał, że monety przywożone i wywożone stanowią „kapitał” w rozumieniu art. 67 i następnych Traktatu, a więc że postanowienia art. 30 i 34 nic mają do nich zastosowania.

15.    Nawet przy założeniu, że przedmiotowe towary podlegają postanowieniom art. 30 i następnym Traktatu, ograniczenia w przywozie i wywozie byłyby dozwolone na podstawie art. 36 Traktatu, gdyż są one uzasadnione względami porządku publicznego.

16.    W odniesieniu do ograniczał w przywozie zakaz przywozu niektórych złotych monet do Zjednoczonego Królestwa został wydany, aby:

(I)    zapobiec stratom w bilansie płatniczym,

(II)    zapobiec spekulacjom i tczauryzacji martwej waluty.

17.    W odniesieniu do ograniczał w wywozie zakaz wywozu monet ze stopu srebra ze Zjednoczonego Królestwa, wybitych przed rokiem 1947, został wydany, aby:

(I)    zagwarantować, by nic brakowało w obiegu monet przeznaczonych do powszechnego użytku.

(II)    zagwarantować, że wszelkie zyski wynikające ze wzrostu wartości metalu, który zawierają monety, przypadną raczej państwu członkowskiemu, a nie jednostce, i

(III)    zapobiec, by zniszczenie tydi monet ze Zjednoczonego Królestwa nastąpiło poza jego jurysdykcją (jeżeli do zniszczenia doszłoby w zakresie jego jurysdykcji stanowiłoby ono przestępstwo).

18.    W tych warunkach Court of Appcal postawił następujące pytania:

1.    Czy następujące monety powinny być. co do zasady, uważane za „kapitał" w rozumieniu części drugiej, tytuł III, rozdział 4 Traktatu Rzymskiego:

a)    złote monety, takie jak „krugerrandy”, które są produkowane w państwie trzecim, ale znajdują się w swobodnym obiegu w państwie członkowskim,

b)    monety ze stopu srebra, które są w legalnym obiegu w państwie członkowskim,

c)    monety państwa członkowskiego ze stopu srebra, które były w legalnym obiegu w tym państwie, ale które, mimo że wyszły już z obiegu, są, jako monety, chronione przed zniszczeniem w tym państwie?

2.    Czy w przypadku odpowiedzi twierdzącej, liczba, sposób i cele, w jakich monety te są upłynniane, mogą spowodować wyłączenie tych monet z pojęcia „kapitału”, o którym mowa w części drugiej, tytuł III, rozdział 4?

3.    Czy postanowienia części drugiej, tytuł III, rozdział 4 Traktatu Rzymskiego mają zastosowanie w odniesieniu do tych spośród wymienionych monet, które uważane są za „kapitał”, wykluczając stosowanie postanowień części drugiej, tytuł I, rozdział 2 Traktatu?

4.    Czy w przypadku, gdy odpowiedzi na wszystkie lub na którekolwiek z powyższych pytań pozwolą na stwierdzenie, że przedmioty, o których mowa w tej sprawie, podlegają postanowieniom części drugiej, tytuł I, rozdział 2. termin „porządek publiczny”, zapisany w art. 36 Traktatu Rzymskiego, należy rozumieć w ten sposób, że państwo członkowskie może się starać uzasadnić ograniczenia:

a)    w odniesieniu do przywozu złotydi monet, zgodnie z jedną lub obiana poniższymi podstawami, to jest:

(I)    zapobieźaiie stratom w bilansie płatniczym,

(II)    zapobieżenie spekulacjom i tczauryzacji martwej waluty,

b)    w odniesieniu do wywozu własnych monet ze stopu srebra, zgodnie z jedną lub ogółem poniższych podstaw, to jest:

(I)    zagwarantowanie, by nic brakowało w obiegu monet przeznaczonych do powszechnego użytku,

(II)    zagwarantowanie, że wszelkie zyski wynikające z jakiegokolwiek wzrostu wartości metalu, który zawierają monety, przypadną raczej państwu członkowskiemu, a nie jednostce, i

(III)    zapobieżenie, by zniszczenie monet tego państwa nastąpiło poza jego jurysdykcją (jeżeli do zniszczenia doszłoby w obrębie jego jurysdykcji stanowiłoby ono przestępstwo)?

19.    Badanie postawionych pytań wskazuje, nawet jeżeli są one sformułowane w ten sposób, że nacisk położony jest na zaliczenie przedmiotowych monet do „kapitału”, zmierzają w praktyce do ustalenia, czy monety te mają charakter towarów podlcgającydi postanowiaiioin art. 30 do 37 Traktatu, czy też środków płatniczych podlegających innym postanowieniom.

20.    Pytania te, rozumiane w ten sposób, muszą być rozpatrywane w kontekście ogólnego systemu Traktatu.

21.    Z analizy tego systemu wynika, że zasady dotyczące swobodnego przepływu towarów, a w szczególności art. 30 i następne dotyczące znoszenia ogranicza'] ilościowych i wszelkich środków o skutku