109761

(I)    pierwsze systemy:

•    urządzenia wejściowe - czytniki kart

-    sygnaizacja błędów - lampki

-    problemy - planowanie czasu i czas na przygotowania

-    podawało się maszynie kartki z kodem źródłowym a ona wykonywała program

(II)    proste systemy wsadowe

-    programy nazywane 'monitorami'

-    program zarządzający (rezydentny program zarządzający, który znajduje się w pamięci głównej, wczytuje następne zadanie do wykonania, zadanie to jest lokowane w pamięci użytkowej, a sterowanie przekazane temu zadaniu (czyli procesor teraz wykonuje rozkazy przychodzące z programu użytkownika, czyli od użytkownika danego programu), gdy zadanie jest zakończone następuje przerwanie i przekazanie sterowania programowi zarządzającemu, który pobiera kolejne zadanie, a wyniki są drukowane dla użytkowników

-    program zarządzający ustawia w kolejce i podaje procesorowi zadania stanowiące wsad, przyspiesza to dziabnie systemu

Cechy takich systemów:

a)    ochrona pamięci:

-    wykonanie programu użytkownika nie może zmieniać pamięci programu zarządzającego, gdy tak się dzieje zwraca się błąd

b)    czasomierz:

■ każdy program ma ustaloną granicę czasu na swoje wykonanie, jak ją przekroczy to zwraca się błąd i przekazuje sterowanie programowi zarządzającemu

c)    rozkazy uprzywlejowane:

-    są wykonywane tylko przez program zarządzający (np. we/wy)

-    jeże! procesor napotka rozkaz uprzywilejowany, to zwraca błąd i przekazuje sterowane do PZ

-    jezel program użytkowy choe wykonać rozkaz we/wy, to musi poprosić o zrobienie tego PZ

(III)    wyrafinowane systemy wsadowe:

-    urządzenia we/wy są wolniejsze w stosunku do procesora, dlatego procesor musi czekać na zakończene wykonywania rozkazów we/wy, aby kontynuować swoją pracę

•    aby nie marnować czasu pamięć poszerzamy do welkośa wystarczającej db systemu operacyjnego (rezydentnego programu zarządzającego i 1,2,3 programów użytkowych), wtedy jak jeden z tych programów wykonuje zadania we/wy, procesor przeskakuje do drugiego i wykonuje jego rozkazy, itd. Gest to tzw. widoprogramowanie)

-    takie systemy wymagają większej iiośb pamięci, aby przechować kika programów użytkowych jednocześnie, oraz algorytmu szeregowania zadań, żeby wiedzieć na które zadanie „przeskoczyć"

Wykorzystanie wieloprogramowania:

a)    wleloprogramowane wsadowe:

-    celem jest maksymalne wykorzystanie procesora

•    źródłem rozkazów db systemu są rozkazy sterujące wykonywaniem zadania wraz z zadaniem

b)    system z podziałem czasu (nastawiony na konwersację z użytkownikiem):

-    celem jest rrmimalny czas odpowiedzi komputera na rozkaz użytkownika

-    źródłem rozkazów db systemu są rozkazy wprowadzane do konsoli, terminala, klawiatury

XI - język sterowania zadaniami

Zmiany koncepcji systemów operacyjnych w czasie:

1)    brak oprogramowania

2)    kompilatory i przetwarzanie wsadowe

3)    systemy podziału czasu

4)    systemy wielodostępne

5)    systemy rozproszone

SZERKOWAMIE OZASOWŁ

Weloprog ramowane:

-    zadania pojedyncze znajdują się w pamięci, a procesor przełącza się między nimi

-    zadanie albo korzysta z procesora abo przechodzi na korzystanie z we/wy, wtedy procesor przechodzi do innego zadania

-    zadanie może mieć trzy stany: korzysta z procesora, korzysta z rozkazów we/wy, oczekuje Proces - realizowany program, zadanie (termin wprowadzony przez Multics)

Rodzaje szeregowania procesów:

a)    szeregowanie średniookresowe - w przypadku pamęa wirtualnej

b)    szeregowane wysokiego poziomu (długookresowe) - decyzja dotycząca dodania do puli programu do wykonania

c)    szeregowanie krótkookresowe - wybór tego programu z oczekujących, który się wykona