109947

W przypadku przekrojów teowych należy wstępnie przyjąć następujące wielkości charakteryzujące geometrię przekroju: wysokość użytkową d, szerokość środnika bw, szerokość półki ściskanej b efforaz wysokość półki hf.

Podobnie jak w przypadku przekrojów prostokątnych, najwygodniej jest rozpocząć od wyznaczenia wysokości użytkowej pizekroju z warunku sztywności pizekroju (stan graniczny ugięcia). Można skoizystać z omawianych już tablic. Ponieważ zostały one opracowane dla przekroju prostokątnego, to można przyjmować wartości max left/d nieco większe, gdyż pólka powoduje przyrost sztywności rzędu 10 do 30% (w zależności od jej wielkości).

W dalszej kolejności można wstępnie określić szerokość środnika z zależności opisujących nośność ściskanego krzyżulca - identycznie jak w przypadku przekrojów prostokątnych. W typowych przypadkach, gdy stan graniczny nośności na ścinanie nie jest decydujący, otrzymane wartości bw należy powiększyć tak aby szerokość umożliwiała poprawne ułożenie prętów zbrojeniowych (min b", = 150 mm).

Szerokość półki w przekroju nie może pizekraczać: beff< bw+lo/5 .gdzie lo długość tej części belki, gdzie pólka znajduje się w strefie ściskanej.

Przyjmowanie takiej wartości beff jest celowe w odniesieniu do monolitycznych konstrukcji plytowo-belkowych. W przypadku pojedynczych belek lub elementów prefabrykowanych korzystniejsze jest oszacowanie wartości beff z warunków stanu granicznego nośności zgięciowej. Ze względu na to, że beff jest zwykle około 3=5 razy większe niż bw, to o nośności zgięciowej decyduje głównie szerokość półki. Można więc przyjąć jej wartość zakładając, że przekrój jest pozornie teowy (ściskana jest tylko pólka). Wtedy parametr