12. OBLICZANIE PRĄDÓW ZWARCIOWYCH 182
a w przypadku wzbudnic o wyższym pułapie wzbudzenia przyjąć należy kK = 1; A/„, — poprawka uwzględniająca wpływ silników indukcyjnych, zgodnie z PN-74/ /E-05002 wyznacza się ją wg wzoru
A/w, — kWSt In (12.44)
w którym: kvU — współczynnik wyznaczany z wykresów na rys. 12.13 zależnie od rodzaju zwarcia.
Rys. 12.13. Zależność ‘współczynnika £„v dla silników indukcyjnych ód czasu do rozdzielenia styków Jącżnika lx — i — przy zwarciu trójfazowym, .2 - przy zwarciu dwufazowym
W przypadku zasilania zwarcia z n źródeł należy uwzględnić udział poszczególnych źródeł w prądzie wyłączeniowym:
n n
fw* ^ = tw ^ /i o (12,45)
U=i SK i
przy czym, /ipjf “ prąd wyłączeniowy od źródła g; — prąd początkowy zgodny od źródła, kKi — współczynnik wyznaczony dla źródła g w zależności od wartości hilisa (rys- 12.12); ls, — prąd znamionowy źródła g.
Prąd ten oblicza się przy doborze łączników jedynie w tych przypadkach, w których czas do rozdzielenia styków łącznika f, jest krótszy niż 0,1 s. Wg metody PNE wykorzystuje się zależności:
~ J*L + m (12.46)
W = V2 Uf+4in„ (12.47)
przy czym: k„ — współczynnik wyznaczany z wykresów na rys. 12.14; Ai„t — poprawka uwzględniająca wpływ silników indukcyjnych, obliczona wg wzoru
(12.48)
At0*lc “ kaukn
w którym: k„M — współczynnik wg rys. 12.15.
Rys. 12.14. Zależność współczynnika fc. Rys. 12.15. Zależność współczynnika kAM od czasu
od stosunku R\X oraz czasu /, « r, tĘ przy zwarciu grupy silników
1 - trójfazowym, 2 — dwufazowym
Zastępczy t.-sekundowy prąd zwarciowy hi jest zdefiniowany jako prąd o niezmiennej wartości skutecznej wydzielający w czasie f. tę samą ilość ciepła co prąd zwarciowy. Prąd h, jest określony zależnością
(12.49)
o
w której: i(/) — prąd zwarciowy, /, — czas trwania zwarcia. Zgodnie z metodą PNE można korzystać z zależności
(12.50)
hi — kc I,, + A/j,
przy czym: Jtc — współczynnik określony z wykresu rys. 12.16; A/„ — poprawka uwzględniająca wpływ silników indukcyjnych pomijalna przy (. > 0,5 s, a w pozostałych przypadkach
(12.51)
A/jj = /»
jfccM — współczynnik określony z wykresu rys. 12.17 lub przy czasach zwarcia dłuższych niż podane na wykresie — przyjęty odpowiednio
t, — 0,2 s k.M — 3.4
tt = 0,3 $ *c« = 3 (12.52)
h > 0,3 s ktM = J ~~
** *x
W przypadku zasitania zwarcia z wielu źródeł należy uwzględnić udział poszczególnych źródeł w prądzie analogicznie jak przy obliczaniu prądu (p. 12.7).