110179

we właściwym położeniu gruczoły oraz łączy wiele innych struktur. Wyspecjalizowanymi odmianami tkanki włóknistej są ścięgna i więzadła. Ścięgna stanowią nieelastyczne, sprężyste sznury łączące mięśnie między sobą lub też przytwierdzają je do kości. Więzadła są nieco bardziej elastyczne i łączą ze sobą kości. Szczególnie gęsty splot włókien tkanki łącznej występuje też pod skórą. Włókna tkanki łącznej zawierają białko proste zwane kolagenem. Jednostki kolagenowe tworzące włókna składają się ze spiralnie zwiniętych 3 łańcuchów peptydowych połączonymi wiązaniami wodorowymi.

2)    szkielet podtrzymujący ciało kręgowców jest zbudowany z chrząstki lub kości. Chrząstka jest twarda lecz sprężysta. Komórki chrząstki wydzialją wokół siebie zbitą sprężystą istotę podstawową; leżą one pojedynczo lub grupami w niewielkich torebkach chrząstkowych w jednorodnej, ciągłej międzykomórkowej istocie podstawowej. Komórki chrząstkowe występujące w istocie podstawowej pozostają w stanie żywym.

3)    komórki kostne utrzymują się w stanie żywym i wydzielają istotę podstawową kości w ciągu całego życia osobnika. Istota podstawowa zawiera sole wapnia warunkujące twardość oraz substancje organiczne, które powodują, iż kości nie są kruche. Większość kości m wewnątrz duża pustą przestrzeń-jamę szpikową, która może zawierać szpik kostny (żółty składający się głównie z tłuszczów lub czerwony, w którym powstają czerwone krwinki oraz typy białek ciałek krwi). W istocie podstawowej kości występują przewody naczyniowe-kanały Haversa, w których znajdują się naczynia krwionośne doprowadzające krew do komórek kostnych oraz nerwy, regulujące ich czynności. Istota podstawowa kości odkłada się w postaci koncentrycznych warstw wokół przewodów naczyniowych, komórki kostne zaś leżą w jamkach znajdujących się w tych koncentrycznych warstwach. Komórki kostne łączą się między sobą oraz z przewodami naczyniowymi za pomocą wypustek protoplazmatycznych leżących w bardzo cienkich kanalikach w istocie podstawowej. Poprzez te cieniutkie kanaliki komórka są zaopatrywane w tlen oraz inne potrzebne im substancje a także uwalniają się od zbędnych produktów metabolizmu.

3. Tkanka nerwowa: składa się z komórek zwanych neuronami, przystosowanych do odbierania i przekazywania elektrochemicznych impulsów nerwowych. Każdy neuron ma rozszerzoną część nazywaną ciałem komórki, zawierającą jadro oraz dwie lub więcej cienkich włoskowatych wypustek odchodzących od ciała komórki. Wypustki te zbudowane z cytoplazmy i pokryte błoną plazmatyczną mogą osiągać ogromną długość. Neurony są połączone ze sobą łańcuchowo, co umożliwia przekazywanie impulsów na znaczne odległości w obrębie organizmu. W zależności od tego w jakim kierunku wypustki przewodzą impulsy dzieli się je na 2 typy: neuryty(aksony) dendryty. Neuryty zwane też wypustkami wykonawczymi przewodzą impulsy od ciała komórki ku peryferiom, dendryty zaś zwane wypustkami odbiorczymi w kierunku ciała komórki. Połączenia pomiędzy neurytami jednego neuronu a dendrytami następnego noszą nazwę synaps. W synapsach neuryty i dendryty nie stykają się ze sobą. Impuls może przechodzić przez synaps tylko od neurytu do dendrytu. Neurony mogą mieć różne rozmiary i kształty.

Podział neuronów ze względu na przewodzenie impulsów:

a)    czuciowe(aferentne)-przewodzą impulsy dośrodkowo-od receptorów do ośrodków nerwowych

b)    ruchowe(eferentne)-mają długi akson, przewodzą impulsy nerwowe odśrodkowo do efektorów

c)    pośredniczące-przekazują impulsy pomiędzy neuronami czuciowymi i ruchowymi, występują w ośrodkowym układzie nerwowym

Podział włókien nerwowych w zależności od liczby osłonek:

a)    bezosłonkowe

b)    jednoosłonkowe