111198

Pojęcie prawa międzynarodowego

DEFINICJA - zespól norm regulujących stosunki wzajemne między państwami oraz organizacjami międzynarodowymi i innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych mającymi zdolność do działania w stosunkach międzynarodowych.

Wywodzi się od tradycji kanonicznej. Narodziło się w średniowieczu. Teolodzy zajmowali się:

•    System postrzegania społeczności międzynarodowej;

•    Dyplomacja;

•    Konflikty zbrojne.

Prawo międzynarodowe publiczne reguluje stosunki między państwami, podmiotami prawa międzynarodowego są suwerenne państwa. Obecnie jest z tym problem, gdyż osoby prawne i fizyczne także uzyskały pewne prawa na arenie międzynarodowej.

Cechy prawa międzynarodowego:

-> Podmioty same stanowią prawo i same zobowiązują się do jego przestrzegania. Zależne jest od woli podmiotów wyrażającej się w zwyczaju i traktatach.

—> Budowa normy prawa międzynarodowego = domyślna hipoteza i wyraźna dyspozycja. Normie sankcjonowanej nie towarzyszy norma sankcjonująca, więc nie znając całego systemu prawa, nie wiemy jaka sankcja może spotkać tego, co naruszy dyspozycję.

-> Brak gwaranta obowiązywania prawa, jednak nie oznacza to całkowitego braku sankcji. Przymus może być użyty indywidualnie lub zbiorowo, ale tylko w sytuacjach wyjątkowych (należy pamiętać, że główne podmioty to państwa suwerenne).

-> Brak normy ustalającej katalog źródeł prawa oraz ich hierarchię. Wszystkie źródła mają charakter równorzędny (oprócz iuscogens, które są nadrzędne wobec iusdispositivum).

—> Nie jest systemem jednolitym I zupełnym, oprócz norm prawa międzynarodowego obowiązują regionalne i bilateralne.

Prawo międzynarodowe to zespół zwyczajowych, umownych oraz zawartych w uchwałach prawotwórczych norm prawnych o różnym zakresie obowiązywania i skuteczności, regulujących stosunki między państwami i innymi podmiotami prawa międzynarodowego w procesie współpracy i rywalizacji, które zabezpieczone są sankcjami, w tym przymusem stosowanym indywidualnie i zbiorowo.