Zarzuty igalas Łdamtonm
• zachowania ludzi stosunkowo rzadko wpisują się w uproszczone modele
• niezwykle trudno jest przewidzieć zmianę liistoryczną nawet w sposób bardzo ogólny
• behawioryści wychodzą z założenia, że istnieje zewnętrzny czy też realny świat stosunków międzynarodowych, funkcjonujący zgodnie z własnymi obiektywnymi prawidłowościami lub wzorami, które można odkryć i wyjaśnić za pomocą modeli i teorii empirycznych
Reakcja ujęć tradycyjnych
• Tradycjonaliści stoją na stanowisku, że solidne ujęcie naukowe jest kwestią praktycznego doświadczenia bądź naukowego powołania, czyli obserwacji i interpretacji stosunków międzynarodowych oraz dociekania, rozważania i pisania na ich temat.
• Solidne studia naukowe nad stosunkami międzynarodowymi nie zależą od wyszkolenia technicznego w stosowaniu właściwych metod, modeli czy technik statystycznych.
• Przywiązuje się szczególne znaczenie do dociekliwości umysłu - ciekawości, osądu, rozsądku, itp.
llementy tradycyjnej pracy hadawt/ej
• ustalenie i uporządkowanie podstawowych pytań badawczych
• wyjaśnienie istotnych koncepcji
• dokonanie niezbędnych rozróżnień, zbadanie świadectw historycznych i
• sformułowanie spójnej argumentacji, która w zadowalający sposób to wszystko obejmie
Celem jest tu uchwycenie lub zrozumienie konkretnego badanego problemie Historycznych, prawnych czy moralnych problemów polityki światowej, jeśli chce się je właściwie zrozumieć, nie sposób przełożyć na język ściśle naukowy.
Cechy ujęć tradycyjnych
• ujęcie tradycyjne ma charakter filozoficzny
• szczególnie dużo miejsca poświęca się tutaj kwestiom moralnym, których według jego przedstawicieli, nie sposób oddzielić od problemów politycznych i prawnych
• wzywa do bezinteresownej i obiektywnej analizy podstaw etycznych polityki międzynarodowej i prawa międzynarodowego
• ceni się naukową wnikliwość i formułowanie sądów podczas rozważania problemów historycznych, prawnych czy filozoficznych
• kładzie się nacisk na akademicką bezstronność i niezależność sądu
Krytyka ujęć tradycyjnych na kilku płaszczyznach:
• za histoiycyzm
• za przedstawianie studiów idiograficznych (opisowych i szczegółowych) zamiast nomotetycznych (wyjaśniających i uogólniających)
• za zadowalanie się teorią przypominającą „wieżę z kości słoniowej”, której nigdy nie