113962

•    Rada Bezpieczeństwa Zbiorowego składa się z przywódców państw (prezydenci lub przewodniczący parlamentów) oraz szefa Naczelnego Dowództwa Wojskowego Połączonych Sił Zbrojnych WNP.

•    Układ zawiera uregulowania charakterystyczne dla sojuszu wojskowego, w ramach którego strony gwarantują sobie wzajemnie przyjście z pomocą w razie agresji ze strony państw trzecich. Przeważają zapisy charakterystyczne dla systemu bezpieczeństwa zbiorowego, takie jak: zakaz użycia siły (zbrojnej) lub groźby użycia siły, stosowanie ogólnych zasad stosunków międzynarodowych, pokojowe rozstrzyganie sporów, konsultacje we wszystkich sprawach bezpieczeństwa międzynarodowego, dotyczących wzajemnych interesów państw sygnatariuszy, w tym suwerenność i integralność terytorialna państw.

Deklaracja Ałmacka Podstawę zapewnienia bezpieczeństwa zbiorowego tworzą:

•    mechanizm konsultacji politycznych między stronami układu w razie powstania zagrożenia dla bezpieczeństwa, integralności terytorialnej i suwerenności któregokolwiek państwa WNP lub dla pokoju międzynarodowego,

•    strategiczny potencjał jądrowy pełniący funkcje odstraszania ewentualnego agresora

•    zobowiązanie do przyjścia z pomocą militarną państwu narażonemu na agresję.

•    Kluczowym, a zarazem podsumowującym osiągnięciem budowy systemu bezpieczeństwa zbiorowego była powołana 7 października 2002r. w Kiszyniowie, przez sześć państw sygnatariuszy traktatu taszkienckiego Organizacja Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (OBUZ). Organizacja została zarejestrowana w sekretariacie ONZ i posiada status obserwatora przy Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych.