114156

Zakres roszczenia o zachowek

Roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku lub jego uzupełnienia kieruje się do spadkobiercy.

Zobowiązanym może być zarówno spadkobierca któiy sam również jest uprawniony do zachowku lub taki, który uprawniony nie jest. W pierwszym przypadku spadkobierca podlega ochronie na podstawie art. 999 k.c., jego odpowiedzialność ogranicza się bowiem tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek. W drugim przypadku roszczenie o wypłatę zachowku lub jego uzupełnienie może być również kierowane przeciwko osobie, która otrzymała darowiznę doliczoną do spadku. Roszczenie to ma charakter subsydiamy, może być bowiem podniesione dopiero wówczas, gdy uprawniony nie może otrzymać należnego mu zachowku od spadkobiercy.

Obdarowany zobowiązany jest do wypłaty zachowku tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny. Jeżeli obdarowany sam jest uprawniony do zachowku ponosi odpowiedzialność tylko do wysokości nadwyżki ponad swój własny zachowek.

W każdym jednak przypadku przysługuje mu tzw. facultas altemativa. Może bowiem zwolnić się z obowiązku wypłaty zachowku przez wydanie przedmiotu darowizny.

Jeżeli jest kilku obdarowanych, zgodnie z art. 1001 k.c., obdarowany wcześniej ponosi odpowiedzialność z tytułu zachowku dopiero wówczas, gdy uprawniony nie może otrzymać należnego mu zachowku od osoby obdarowanej później.

Przedawnienie roszczeń o zachowek

Roszczenia uprawnionych z tytułu zachowku przedawniają się z upływem lat 3 od ogłoszenia testamentu, a gdy kierowane jest przeciwko obdarowanemu przedawnia się z upływem lat 3, ald od otwarcia spadku.

Ochrona spadkobiercy uprawnionego do zachowku

Spadkobierca, który sam jest uprawniony do zachowku zawsze odpowiada tylko do wysokości nadwyżki ponad swój własny zachowek za:

-    zachowki innych uprawnionych

-    zapisy i polecenia, którymi obciążył go spadkodawca.