chemia5
9

WSPÓŁCZYNNIK Z - zmiana temperatury potrzebna do zmiany |skrócenia lub wydłużenia| czasu dziesięciokrotnej redukcji I) o 1/11) ( I log)At - różnica temperatur

log Zó, - log Dl

L)l - czas dziesięciokrotnej redukcji w temperaturze Tl D2 - czas dziesięciokrotnej redukcji w temperaturze 12

b)    Czas śmierci termicznej |ang. 1T)T| - czas potrzebny do zabicia wszystkich drobnoustrojów tego samego gatunku przy określonej temperaturze i składzie pożywki.

c)    Punkt śmieci cieplnej [ang. TDP) - temperaturę, która zabija hodowlę bakteryjną w ciągu 10

min.

Im wyższa jest temperatura środowiska, tym szybciej wymierają mikroorganizm). Szybkość wymierania można obliczyć ze wzoru na współczynnik temperatur) \Y.t. (10°):

W.t. (10°) = czas wymierania w temp. To : czas wymierania w temperaturze (To+ 10°C).

2. Siła środków dezynfekujących.

Skuteczność działania preparatów dezynfekcyjnych zależ) od wielu czynników, przy czym do najistotniejszych należą (li czas działania. (2) stężenie preparatu. <3/ temperatura. (4/ pil. (5) twardość wod\. (6> ilość drobnoustrojów. (~t obciążenie białkowe oraz <H) obecność związków powierzchniowo czynnych. Wzrost temperatur) generalnie wspomaga przeciwdrobnoustrojowe działanie środka chemicznego. W ynika to z faktu zwiększonej reaktywności związku chemicznego jak również biobójczego działania samego ciepła. Twardość wody, jak również pH roztworów, mogą yy pływać zarówno dodatnio jak i ujemnie na aktywność biobójczą, co jest zależne od natur) chemicznej substancji aktywnej. W przypadku związków fenolowych wzrost wartości pH powoduje obniżenie aktywności przeciw drobnoustrojowej. Natomiast zw iększoną aktyw ność w roztworze o wysokim pH obserwuje się w przypadku czwartorzędowych soli amoniowych. Obecność substancji organicznych w większości przypadków powoduje obniżenie skuteczności działania środków przeciw drobnoustrojowych, natomiast obecność związków powierzchniowo czynnych, zwilżających powierzchnię, ułatwia działanie środka dezynfekcyjnego i wzrost jego skuteczności.

Spośród wymienionych czynników do najważniejszych bez wątpienia należ) czas działania oraz stężenie preparatu. Iloczyn -.tężenia i czasu dla określonego preparatu jest wartością stalą i wyraża się tzw. zależnością Watsona. w której ij jest współczynnikiem stężenia, określanym empirycznie dla danej substancji aktywnej, cij-t-ćonst cz) I i e ij • t, = cyn. • t, gdzie:

gdzie: c - stężenia t - czas) działania h - współczynniki stężenia

Si lę działania zw iązku dezynfekującego określa się porównując jego działanie z działaniem fenolu, co pozwala wyznaczyć współczynnik fenolowy. Procedurę próby przeprowadza się według następującego schematu:

a)    do badań przygotowuje się określone stężenia fenolu yv roztworze wodnym i rozlewa się po 5ml do probówki:

b)    przygotowuje się określone roztwory badanego środka:

c)    do probówki / roztworami fenolu daje się po 0,2 ml bulionowej hodowli wzorcowego szczepu bakterii i dokładnie miesza, a następnie oczekuje się przez 5. 10. 15 minut na wy nik działania fenolu na bakterie:

d)    po upływie czasu 5. 10. 15. minut dokonuje się za pomocą czy przesiewu materiału z każdego rozcieńczenia na bulion w probówkach (5ml):

c) analogicznie postępuje się z roztworami badanej substancji dezynfekcyjnej: