Temat dodatkowy. Etyka w bankowości.
To, że banki są jednostkami zaufania publicznego nie wynika z postanowień prawa, lecz oczekiwań społecznych, którym banki powinny wyjść naprzeciw.
Oczywiste jest, że bank wie więcej od klienta; pytanie brzmi ile powinien z tego mu przekazać. Można próbować to regulować normami, lecz wchodzi to w zakres etyki bankowej.
Agresywna praktyka rynkowa została ujęta w ustawie jako niedopuszczalna i jest definiowana jako wywieranie niedopuszczalnego nacisku, który w znaczny sposób ogranicza swobodę wyboru przeciętnego konsumenta lub zmienia jego zachowanie względem produktu, i tym samym powoduje podjęcie przez niego decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.
Fundusze inwestycyjne wchodziły do Polski w roku 2004, wtedy to banki aby je sprzedać postępowały nieetycznie, namawiając pracowników oddziałów do przekonywania osób starszych do inwestycji, nie informując zarazem o czasie trwania umowy (nawet 15 lat, kiedy wcześniejsze zerwanie umowy grozi utratą znacznej części kapitału) i jej ryzyku (możliwość straty nie tylko odsetek, ale także części kapitału).
W prawie unormowane jest aby umowa była jasno sporządzona.
Rada Reklamy - instytucja medialna, która nie ma żadnej władzy formalnej jednak może wpływać na przedsiębiorstwa przez swój prestiż, podważając wiarygodność skarżonego do Rady Reklamy o nieetyczne zachowanie.
Banki nie mają ustawowego obowiązku rozpatrywania reklamacji klientów jednak jest to część Zasad Dobrej Praktyki Bankowej i z reklamacjami można się zgłaszać np. Do Związku Banków Polskich.