pieniężnego i wielkości kredytu, tak aby zapewnić stabilność siły nabywczej pieniądza, płynność rozliczeń pieniężnych oraz bezpieczeństwo finansowe systemu bankowego.
Głównymi instrumentami realizacji polityki pieniężnej DB są:
❖ Refinansowanie banków komercyjnych (udzielanie kredytów redyskontowych i lombardowych)
❖ Operacje otwartego tynku
❖ Polityka rezerw obowiązkowych
❖ Działanie informacyjno - perswazyjne
Deutsche Bundesbank wypełnia także inne typowe dla banków centralnych funkcje:
❖ Emisyjna (emisja banknotów i regulowanie obiegu pieniężnego)
❖ Funkcja banku banków
❖ Banku państwa (główny bankier państwa - sprzedaż rządowych papierów wartościowych, organizowanie konsorcjów dla przeprowadzenia ich emisji, zarządzanie funduszami federalnymi, znajdującymi się na rachunku wDB, funcja doradcy rządu)
❖ Zarządzanie rezerwami dewizowymi
❖ Współudział w sprawowaniu nadzoru nad systemem bankowym wspólnie z Federalnym Urzędem Nadzom Bankowego
BANKU UNIWERSALNE
W niemieckim systemie bankowym tradycyjnie główną rolę odgrywają banki uniwersalne (Universalbanken). Pod względem formy prawnej są to zarówno banki prywatne, banki publicznoprawne, jak i banki spółdzielcze. Niezależnie od formy własności banki mają zagwarantowane prawo do prowadzenia czynności bankowych określonych w ustawie, regulującej działalność instytucji kredytowych. Wartość instytucji kredytowych Niemiec kształtuje się na relatywnie niskim poziomie, co wynika, przede wszystkim, z ich miernej rentowności, przyczynami takiej sytuacji są wysokie koszty działalności i niskie marże wynikające z dużej konkurencji panującej na rynku. Udział w rynku żadnej instytucji kredytowej w tym kraju nie przekracza 10%. W strukturze dochodów banków nadal dominują dochody odsetkowe i bardzo niska rentowność operacji depozytowo - kredytowych, a także spadek prowizji z tytułu bankowości inwestycyjnej i operacji brokerskich. Niemieckie banki, w tym,