Pięć najważniejszych obszarów działania
W drugiej części Białej Księgi w Sprawie Europejskiej Polityki Komunikacyjnej Komisja Europejska ustaliła pięć obszarów działania, podkreślając przy tym, że obszary te ulegać mogą zmianie ze względu na rozwój społeczeństwa oraz tecluiologir.
Pierwszym obszarem jest określenie wspólnych zasad. Punktem wyjścia mają być tir wolność słowa, a także prawo do informacji - fundamenty współczesnej demokracji europejskiej. Zwraca się również rolę na włączenie społeczne - informacje dotyczące działań unijnych powinny być dostępne we wszystkich językach państw członkowskich oraz jak najszerzej dostępne za pomocą różnych kanałów. Nie wolno przy tym zapominać o działaniach edukacyjnych gdyż grupy słabsze (np. ludzie starsi, niepełnosprawni, mieszkańcy wsi) często są pomijane lub ich glos nie jest wystarczająco dobrze słyszany w debacie.
W Unii Europejskiej istnieje olbrzymia różnorodność środowisk społecznych, kulturowych oraz poglądów politycznych i ten aspekt również należy wziąć pod uwagę tworząc politykę komunikacyjną.
Aby polityka ta była skuteczna, potrzebny jest dialog. Obywatele mają bowiem prawo nie tylko do informacji, ale także do tego by ich zdanie również zostało wysłuchane. Na poziomie unijnym jest to szczególnie ważne, bowiem to właśnie tu najłatwiej o „oddalenie” instytucji od obywateli.
Wspólne zasady miały zostać określone w europejskiej karcie, bądź też kodeksie postępowania w zakresie komunikacji. Wcześniej jednak powstać miało powstać forum, na którym przez pół roku obywatele Unii mieliby możliwość wypowiedzenia się na temat zakresu tematycznego, zalet i wad takiego dokumentu, zaplanowano także spotkania z zainteresowanymi stronami. Ów dokument nigdy jednak nie został uchwalony, co z pewnością jest porażką Komisji Europejskiej.
Drugim obszarem Europejskiej Polityki Komunikacyjnej jest wzmocnienie roli obywateli. W zakresie tego obszaru wyróżnione zostały trzy działania: poprawa edukacji obywatelskiej, umożliwianie kontaktu między obywatelami oraz umożliwianie kontaktu obywateli i instytucji publicznych.
Edukacja obywatelska nie powinna ograniczać się jedynie do szkolnej nauki na temat instytucji i polityk Unii, powinny być to również działania mające za zadanie pomoc w korzystaniu z Internetu w celu wyszukiwania informacji na temat polityki publicznej, a także uczestnictwa w debacie publicznej. Komisja wskazuje tutaj na ważną rolę programów' unijnych, takich jak Erasmus. Socrates. czy Leonardo da Vinci.
Jeśli chodzi o kontakt między obywatelami państw członkowskich to znowu wskazuje się np. na program Erasmus, obejmujący bardzo dużą ilość studentów, którzy stworzyli stronę internetową, gdzie min. sporo dyskutuje się na tematy europejskie. Niestety perspektywy
2