katalizują proces utleniania manganu, który zachodzi w dwóch etapach.
- pierwszy etap - utlenianie manganu obecnego w wodzie do Mn(lll) i częściowo do Mn(IV), kosztem redukcji manganu (IV) obecnego w złożu
Mn(OH)2 + MnO(OH)2 -> Mn203 +2H20 Mn(OH)2 + MnO(OH)2 -> Mnj04(0H)2 +2H20
- drugi etap - utlenianie tlenu obecnego w wodzie Mn2Oj + l/202 + 2H20 -> 2MnO(OH)2 Mn304(0H)2 + l/202 + 2H20 -> 3MnO(OH)2
b) Napowietrzanie, wapnowanie, filtracja - pH>9,5; na złożu alkalizującym wypełnionym dolomitem
c) Zastosowanie silnych utleniaczy głównie 02, 03, Cl2, CI02, KMn04 (po napowietrzaniu lub zamiast)
Usuwanie żelaza obecnego w związkach organicznych
Proces napowietrzania nie jest skuteczny. Konieczne jest zastosowanie silnych utleniaczy ( w dawkach większych niż stechiometryczne) lub koagulacji, która może być realizowana w układzie konwencjonalnym lub na filtrach kontaktowych. Jako koagulanty stosowane są najczęściej sole glinowe.
Masy katalityczne
Odpowiednio przygotowane materiały filtracyjne, których głównym składnikiem jest najczęściej braunsztyn ( naturalna ruda manganowa).
Zalety mas: nie jest wymagane uprawianie złoża, filtracja 1-stopniowa na złożu dwuwarstwowym, zwiększona skuteczność gł. odmanganiania, wydłużenie filtra cyklu dzięki zwiększonej chłonności złoża, wysoka trwałość złóż, zmniejszenie ilości wody do płukania, zmniejszenie nakładów inwestycyjnych i kosztów eksploatacyjnych w przypadku konieczności dawkowania reagentów.
Inne metody usuwania Fe i Mn z wody:
- utlenianie w warstwie wodonośnej
- biologicznie aktywne filtry
- wymiana jonowa