6878602047

59

w dwu etapach. Pierwszy etap utrwalony został w osadach piaszczystych typu ablacyjnego, drugi — w osadach morenowych o charakterze abla-cyjno-soliflukcyjnym i w utworach zastoiskowych.

Górna glina lodowcowa o cechach typowej moreny dennej wiąże się z ostatnim, najmłodszym na tym terenie nasunięciem lodowcowym.

Zupełnie inaczej przedstawia się budowa geologiczna zachodniej części kępy Górnej Grupy w obrębie teras rzecznych o wysokości 60, 55,

Ryc. 28. Górna Grupa. Ściana żwirowni w obrębie terasy rzecznej o wysokości 60 m n.p.m.

1 — humus, 2 — osady gliniasto-piaszczy sto- żwirowe, 3 — piaski średnio-i gruboziarniste ze żwirem i głazikami oraz to-czeńcami brązowego muł-ku ilastego, 4    — żwir

piaszczysty z głazikami, 5 — piasek średnioziar-nisty z domieszką żwiru

Górna Grupa. Gravel--pit wali within river terrace of an altitude of 60 m a.s.l.

1 — humus, 2 — loamy sand-gravel    deposits,

3 — medium- and coarse--grained sands with gra-vel, pebbles and balls of brown clayey silt, 4 — sandy gravel with peb-

3,5 —    *.:V**’*    bies, 5 — medium-grained

sand with gravel admix-ture

i 50 m. n.p.m. (IX, VIII, VII). Strukturę osadów budujących tę część kępy ukazuje zachodnia ściana żwirowni usytuowanej przy drodze z Górnej Grupy do Mniszka (ryc. 2 i 28). Pod pokrywą osadów gliniasto-pia-szczysto-żwirowych (ryc. 28 — 2) o miąższości 70—90 cm występuje typowy materiał fluwioglacjalny, składający się z warstwowanych przekątnie piasków różnoziarnistych ze żwirem (ryc. 28 — 3-5). Struktura i tekstura tych osadów wskazują, że zostały one osadzone przez stru-