116112

I. WSTĘP TEORETYCZNY

Podzielność - zdolność skat do dzielenia się na bloki wzdłuż pewnych płaszczyzn.

Podzielność utajona - zdolność do dzielenia się wzdłuż powierzchni niedostrzegalnych.

Podzielność jawna - widoczne makroskopowo odspojenie się części skał.

Spękania - gdy między płaszczyznami podzielności nie ma widocznego odstępu.

Szczeliny - gdy między powierzchniami podzielności są wyraźne odstępy.

Podzielność skał charakteryzuje się za pomocą dwóch parametrów: 1. Orientacji przestrzennej płaszczyzn oddzielności

Pomiaru spękań dokonuje się za pomocą kompasu geologicznego mierząc kierunek zapadania płaszczyzny ciosowej i kąt jej upadu.

Np.:

23/91

azymut kierunku zapadania / kąt zapadania

Wyniki pomiarów przedstawia się graficznie w postaci tzw. róży spękań. Wyniki pomiarów skierowanych azymutów biegu grupuje się w klasy obejmujące przedziały po 5 lub 10°. Następnie oblicza się liczbę pomiarów przypadających na każdą klasę i wyraża procentowo w stosunku do wszystkich wykonanych pomiarów. W celu wykonania róży spękań nanosimy azymuty do środka przedziału każdej klasy na koło azymutalne, wyrażając częstość występowania spękań odcinkami mierzonymi od środka koła w kierunku środka przedziału każdej klasy i o długości proporcjonalnej do częstości. Po połączeniu tych odcinków możemy łatwo odczytać główne kierunki spękań.