116447

obrazku osiąga się wpisując wartości CMYK odpowiednio: 5,3,3 i O, czyli 96 proc. jasności. (Odpowiednik w modelu RGB to 242,242,242; może się nieznacznie różnić w zależności od modelu przestrzeni RGB, jaką wybraliśmy).

W podobny sposób deklarujemy informacje o najciemniejszym obszarze, używając wartości CMYK odpowiednio: 96, 85, 83 i 95, czyli 2 proc. jasności (odpowiednikiem w modelu RGB jest odpowiednio: 2,2,2). Przy pracy nad obrazem ze słabym tzw. kluczem (mało tonów jasnych, dużo ciemnych, wręcz czarnych) można ustawić niższą wartość tonu jasnego, by uniknąć zbyt dużych kontrastów. W przypadku obrazu z mocnym kluczem (duże obszary o jasnej tonacji, małe o ciemnej) można nadać wyższą wartość tonom ciemnym, by szczegóły w tonach jasnych pozostały widoczne. Proponowane ustawienia powinny się sprawdzić podczas pracy z drukarką atramentową, laserową i podczas wydruków na arkuszowych maszynach offsetowych na papierze powlekanym.

3.    Teraz w otwartym oknie Poziomy wybieramy Kroplomierz dla świateł i obserwując wskazania palety Info poszukujemy na obrazie najjaśniejszego punktu. Ma to być miejsce, gdzie powinno być jeszcze widać drobną fakturę. Wartości RGB dla takiego

obszaru powinny wynosić 240—250, w każdym kanale kolorów. Mowa tu o wartościach, jakie przybiorą te obszary pracy już po zmianie — te dane w palecie Info wyświetlane są po znaku (slash).

4.    W analogiczny sposób poszukujemy za pomocą Kroplomierza najciemniejszego punktu obrazu, który powinien przyjąć wartości wejściowe ok. 10, 10, 10 dla RGB, a po wprowadzeniu zmiany odpowiednio 2,2,2.

W praktyce wartości te będą się nieco różniły od podanych wskazań idealnych.

E Ogólna jasność i kontrast

W oknie Poziomy (Levels) za pomocą środkowego suwaka możemy zwiększać lub zmniejszać całkowitą jasność i kontrast ilustracji, powodując, że obraz nabierze życia, stanie się mniej płaski. Robimy to przesuwając suwak odpowiednio w prawo lub w lewo. Należy tylko pamiętać, że wzrost jasności spowoduje spadek kontrastu i odwrotnie — zmniejszenie jasności da bardziej kontrastowe zdjęcie. Dlatego nie powinniśmy na siłę forsować kontrastu w ten sposób, bo można utracić zbyt wiele szczegółów w cieniach.

E korekcja koloru

Po zakończeniu korekty tonalnej można dokładnie sprawdzić i usunąć wszelkie niedociągnięcia kolorystyczne obrazu. Przy modyfikacji poszczególnych składowych koloru obrazu należy pamiętać, że wpływa ona na ogólny balans kolorów obrazu. Przy braku wprawy w korygowaniu poszczególnych składowych kolorów obrazka warto mieć pod ręką diagram kolorów.

Histogram

Histogram to grajiczna prezentacja liczby pikseli obrazka w poszczególnych poziomach jasności Dzięki niemu można skontrolować, czy obrazek zawiera odpowiednią liczbę szczegółów. Pozioma oś histogramu prezentuje wartość tonu od najciemniejszego — najgłębsze cienie (O) na lewym końcu, do najjaśniejszego — światła (255) na końcu prawym. Pionowa oś pokazuje łączną liczbę pikseli o tej wartości. Punktem wyjścia do rozpoczęcia korekcji