116590

PROCES OCZYSZCZANIA POWIETRZA W FILTRACH TKANINOWYCH

Zasada działania odpylaczy filtracyjnych jest oparta na przepływie strumienia odpylanego gazu przez zespół porowatych kolektorów. W wyniku działania mechanizmów inercyjnego, dyfuzyjnego, częściowo elektrostatycznego oraz efektu zaczepienia, cząstki aerozolowe osadzają się na powierzchni kolektorów, a z biegiem procesu odpylania - filtracji - na uprzednio wydzielonych już cząstkach. Wydzielone cząstki stanowią wówczas w łaściw ą warstw ę filtracyjna, która musi być okresowo usuwana, gdy spadek ciśnienia gazu osiągnie dopuszczalną wartość. Proces odpylania filtracyjnego jest więc cykliczny, w którym są powtarzane cykle odpylania i oczyszczania (regeneracji) przegrody filtracyjnej.

W procesach odpylania gazów odlotowych rozróżnić można dwa podstawowe typy przegród:

-    filtry tkaninow e, w których przegrodę filtracyjną stanowią tkaniny tkane, plecione lub włókna filcowe, formowane w kształcie worków, kieszeni lub rozpinane na

płaskich ramach (wykonuje się je z włókien naturalnych i syntetycznych, np. bawełny, wełny, nylonu, teflonu, włókna szklanego)

-    filtry warstw owe w postaci mniej lub bardziej przypadkowo upakowanych luźnych lub sprasowanych włókien, ziaren (granul) nieruchomych, ruchomych.

Układy filtracyjne zaliczane są do najbardziej skutecznych (sprawności odpylania 99,9 % dla cząstek do 0,5 pm oraz mniejszych do 0,01 pm). Filtracja to odpylanie suche.

Regeneracja filtru polega na dynamicznym oddziaływaniu sił na tkaninę lub warstwę filtracyjną w wyniku czego wydzielony pył w dużym stopniu zostaje usunięty. Filtry tkaninowe regeneruje się wstrząsając je mechanicznie lub przedmuchując powietrzem w kierunku przeciwnym do procesu odpylania.

Decydujący wpływ na przepuszczalność tkanych materiałów filtracyjnych ma sposób tkania i zwartość tkaniny. Tkaniny muszą być dostatecznie porowate, lecz nie mogą gromadzić cząstek we wnętrzu i przepuszczać drobnych cząstek aerozolowych. Zdolność tkanin do regeneracji zależy od ich powierzchni, a także często od tworzącego się pola elektrostatycznego.

Realną powierzchnia filtracji jest powierzchnia pyłu na tkaninie. Cząstki aerozolowe wydzielane są w zasadzie w warstwie pyłu.

Źródło : Jerzy Warych „Oczyszczanie gazów. Procesy i aparatura", WNT Warszawa 1998